Sizin aynanız nerede.
Yaşlı bir adam.
Uzun yıllardır dostuz.
Kendisinden çok şey öğrendim.
Bir de şu çelişki derin değil midir?
Çok şey öğrendim, hala hata yapıyorum.
Devlet saltanatından vazgeçmezken.
Devletin sadece ampullerine her ay milyarlarca lira para harcanırken.
Bu halk gece gündüz demeden, her gün 160000 devletin makam arabası için çalışırken.
Makam odalarında lükse,israfa,ülkesinin gerçeğine inat görkeme boğulurken.
Bu abartılı yaşama,halkı yoksulluk içinde kıvranırken, aynada bakmazken.
Ey,halkı yoksulluk içinde yaşarken saltanata boğulmuş yönetici,ölümü unutuyor musun.
Saati bilmem,
Karanlığı bilirim,
Ayı, yarasayı, nöbeti, taşları,
Birde soğuğu,
Karanlığın simit zamanıdır,
Fırıncı Niyazi,
Söylenemeyenler.
Söylenenlerin aracındaki insan.
yaşamda bir duvara kayaya çarpıyordu insan.
Yaralanıyor, kanıyor bir şeyler söyleyecek oluyordu.
Söylese.
Dile gelse.
Baba beni dövecek misin?
Şahit olmak istemediğim, hani Tanrı bana duyurmasaydı, gözlerim bu manzaralar için yaratılmamalıydı dediğim andı o an.
Küçük bir kız çocuğu, eğitmenine, bizi dövmeyeceksiniz değil mi diye soruyor, kaçıyordu.
Dayak, şiddet küçük bir kız çocuğuna eğitim yuvalarında evinde benimsetiliyorsa kanıksatılıyorsa, bunun sonucu, yarın evinde anne olacak, yarın geleceğimizin güvencesi genç kızlarımıza kadınlarımıza şiddeti tokatı, tekmeyi itilmeyi kakılmayı benimsetmek değil midir?
Dayakla uysallaştırılıyorsa toplum.
Geleceğin sessiz, haksızlıklara boyun eğen, dayatılmışlıkları kabul eden, düşüncesini açıklayamayan bireylerini dayakla yetiştiriyorsa eğitim sistemi.
Ben o uslanmaz babanın çocuğuyum,
Ayağıyla yaşamını ezen adamın oğlu hani,
Hep ne yaptın dediğim,
Baba,
Ne yaptın baba,
Bunları sen mi söyledin,
Çaresizliği yaratılıyordu insanın.
Çaresiz bırakılıyordu insanlar.
Sevmek yasaklanıyordu.
Sadakat, biat değerlere olmalı.
Değerler temel alınmalı.
Değerler kutsallaştırılmalıdır.
Kişiler değil.
Önderler, liderler bu değerlere uygun tutum, davranış içindeyse arkalarından gidilmelidir.
Erdemden yoksun bir lider terk edilmelidir.
Devleti yönetmeye talip olanların,devletin onurunu gururunu korumaları lazım değil mi dostlar.
Geleceğimizi teslim edeceğimiz nesillerimize tek bırakabileceğimiz miras evrensel değerlerle buluşmuş,onurlu gururlu bir devlet,millet kişiliğidir.
Onuru,gururu yüksek toplumlar yıkılmazlar.
Bütün ülkeyi birkaç metre boyunda altınla donatsanız.
Onurunu,gururunu elinden aldığınız toplum bunu birkaç zamanda tüketir.
Başkalarının sömüreceği bir ülke haline getirirler.
Çığlık.
Evrende haksızlığa, sömürüye uğrayanların çığlıkları geceye karışıyordu.
Pazara gitmişti.
Gece.
Daha da ucuz oluyordu sebze meyveler.
Üç kilo domates bir liraya satılıyordu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!