İbrahim Yılmaz Şiirleri - Şair İbrahim Y ...

Gülmeyi unutmadan
Ağlamayı utandırmadan aşk
Gecenin ve evrenin huzurunda
Aşkı kirletmeden zaman
Zor zamanlarda aşka inanmak istiyorum.

İçimde akan yıllarımda sen varsın
Sen varsın çoğalan her şeyimde
Uzaklardan gelen seslerde
Sen varsın boşalan caddelerde
Bir kelebeğin son anlarında
Mırıldandığım tüm şarkılarda sen varsın

Tam ensesinden yakalanmıştı
Tuzaklar ihanetinde
Domuz pençesine düşen ruhumuzun zilleti
Hani
Asırlar şaha kalkardı
Biz bize benzerken çok önceleri.

Kocaman bir simaydı aynada
Beyninde kükreyen zekâsı
Uzaktan bakınca yürürdü dağlara
Güya titretirdi zemini
Ayakları hayale basınca
Aklı başında bir varlık zannederdi kendini

Örtün geceyi örtün
Yüreğimde uyuyan yorgun güneşin üstüne
Çocuklar ve kuşlar sakın kanmasın
Ormanın mahsustan sessizliğine.

Ben bariz hatalar yapmak için inmedim

Şu dünyanın haline bakar mısınız dostlar
Vahşet insanı boğazlıyor seyre bakıyor vicdansızlar
Güneşin yüzü kirlenmiş ısıtmıyor hayatı
Zorba düşüncelerimizin leş kokan nefesinden.
Çıldırmış doların gücü yeryüzünü soymaktan
Sen utanmaz ve arlanmaz mısın ey bencil kafa

 
İnsanların yüzleri
Neden bu kadar kirlendi
Neden gerildi kalbimin kasları
Zulamda yasak elmalarım
Yolumda ıssız naralar

Bana bilmediğim masallar anlatıyordu
Yeşile bakan özgür gözlerin
Yeşil dedimse
Gözlerindi yeşili büyüten sabahın sisli gölgelerinde
Ben mavi göllerin derinlerinde hayal ederdim seni
Beklerdim aşkın sihirli iksirini

Odunları marsık olmuş
Bir ormanın küllerinden uyandım
Uyandım yaprakları ısıtan güneşin ruhundan
Daralmış coğrafyamda
Yitik imparatorluğumun kasıklarında boğuldum
Titreyen kalbimin genleşen duygusuyum

Gece tüm hasretiyle çöktü yine içime
Öyle zor ki sensizlik yaş doldu gözlerime.

Şu virane gönlümde aşkının figanı var
Efkarıma şahittir sessiz bakan yıldızlar.