İbrahim Yılmaz Şiirleri - Şair İbrahim Y ...

Maskeleri gördün mü
Renk renk desen desen
Kimisi yeşil kimisi kırmızı
Kimisi de simsiyah.

Maskeler bukalemun

Ben kim bilir kaç tiren kaçırdım
Kaç aşkın hüsranını yaşadım
Varlığımı inkar eden ruhumda
Hiç derdim olmadı evrensel bakıştan yana.

Hafızamda yayvan çürümüş düşünceler

Ben yalnız ve derbeder yaşarken o çorak vadinin kenarında
Yaprakları dökülmüş ve unutulmuş bir ağaçtım semaya bakan
Üzerinde kuşları soyardı elbiselerinden üryan bakan güneşin
Bir toz zerresi kadar hükmü yoktur seni özleyen kederlerimin.

Herkes seni sorardı kuşluk vakti olunca zamanın güzel yüzüne

Yıllardan yapraklar düşer ömrümden
Devrandır hayat bu handan geçerken
Yollar çok karanlık dardır bu handa
Her demde sen varsın bu aşk yolunda.

Merdiven merdiven yükselir sema

Rüya gibi uçup bitti
O güzelim mutlu anlar
Bir hayaldi geçip gitti
O sevecen tatlı yıllar.

Mazideki o yıllara

Yeryüzünü şekillendirirken ağaçlar
Özünü kaybetmeden büyür ulu çınarlar
Gökyüzünü kirletince nefesimiz
Doğanın özüne ağlar
Suların serinliğinde üşüyen kuşlar.

Kadınım ince sızım
Kalbimin temiz sesi
Kadınım uzak diyarlarda
Gözlerimin mesafesi
Kadınım ılgıt ılgıt gelir bana
Kadınım kendini arar derin aynalarda.

Taş kesilmiş naralarımdan umudum akar sana
Çalkalanır içimde yılların küstah serüvenleri
İşte beni çağırıyor şehrin mavi sokaklarına
Derinlerde uğuldayıp duran aşkın nal sesleri.

Sensiz anlarımdan taşan

Hangi çağa yüzümü çevirsem
Arkamda uğuldayan yılların acısı kalırdı
İndim dağlardan şehre
Alnımızı aydınlatacak güneş doğmazdı yüzümüze
Hala feodal kalıplardayız
Sanki kapanmaz yaraların çağındayız.

Toprak temizler aşk yar eyler
Bedenimizde biriken o kirli bakışları
Kemikleşen kinler düşer zalim yüreklere
Bakır bakraçtan akardı serap yağmurları
Tutsaklığa başkaldıran o çöl çiçeklerine.