İbrahim Soyalar Şiirleri - Şair İbrahim ...

Beni bırakma
Dikenler içinde
Yalnız.
Acıyor ruhum
Kanıyor bedenim
Yangınlarda gözlerim.

Zehirli atık denizinde kurukafan
Yüzerken sırıtan kirli dişlerinle,
Kurdeşenler dolaşır oyuk gözlerinde.
Sen yine katletmeye devam et,
Şen kahkahalar atarak
Ayakların bata çıka pisliğin içinde

Anadolu’yum ben, durgun dalgın
Gönüllerin sınırında tutunan,
Kederlerime inattır bu acılarım
İlmek ilmek dokunur hayatlara…

Kiraz ağacına bakıp gülümserim

İçimde derin zamanlar çöküyor
Dar bir kafesin içine almışlar beni
Kuzeyin serin rüzgârı değsin yüzüme
Bulutun serbest bıraktığı her damla
Gözlerimden süzülsün yavaşça.

Hatırlıyorum da…
Bir adım ötesine geçmiştin
Daha dün kör vicdanının,
Derinden kopup gelen sesin
Zorba etkisindeydi bedenin.
Kırık ezginin solgun ucunda

Parçasıyız derin muammanın,
Bu hayatta aslında sınırsız
Her birimiz ayrı limanlarda…
Elimizde uçsuz bir kalem,
Yüreğimize nakşedilen kaderi
Karalayıp duruyoruz durmadan…

Sabırla eğrilmiş boz renkli taşların
Arasından geçtim koşarak dün,
Önümde koca bir boşluk vardı
Arkamda ise yıkılmaz sandığım dağ.

Önlenemez yükselişin eşiğinde

Derin bir sancı var
Şimdi içimde ıslak,
Dudaklarımın ucunu
Acıtır yoğun fısıltılar…

Dayanılmaz bir acıdır

Bir boşluğa uçtu hayallerim usulca
Tutunamadım bir türlü hayata ne yazık ki
Körpe gençliğim bir yalanmış bu hayatta,
Olmadı… Tutunamadım hayata…

Tutamadım annemin ellerini sıkıca…

Solgun benziyle resim çerçevesinin
Arka yüzünde görünen adam,
Kalbinin boşluklarında saklıyordu
Dalgınlığına esir düşmüş siluetini…

Görünen evrende sanki sadece