İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Sevgin ile çıkarım ben aşkın her yoluna,
Sevgimizi kıskananların berrak suları bulana.
Kem gözlerle bizi seyreden habis ruhlular,
Azgın deliler gibi saçın başın yola,
Bölük pörçük olup dağılsınlar dört bir kola.

Sevgi olursa, anahtarın!
Kolay açılır gönül kapıların!
Muhabbet fedaisi olursan,
Çarçabuk iyileşir marazların!

Sevgi olursa, anahtarın!

Sevilen etmezse, sevene himmet,
En manidar,bakışlar bile olur zahmet.
Sevilenin bir tatlı tebessümü,
Sevene iki cihanda da olur ganimet.

Sevilen koşmazsa, sevene aşk ve şevkle,

Sevmek, ibadetin özüdür.
İnsanın yaradılış gayesidir.
Sevmek, kabeyi tavaf etmektir.
Yaratana kul olmaktır.
Sevmek, işin kolayına kaçmamaktır.
Aydınlıktır. Karanlıkların bitimidir.

Sevmek, niçin yaradıldığını idrak etmektir.
Sıkıntı ve kederli olduğunda kendi kendine yetmektir.
Fikri güzel gönlü güzel insanların,
Ayıp ve kusurlarını işin kolayına kaçmadan setretmektir.

Sevmek, ne olacağını, inceden inceye düşünmektir.

Sevmek, şiar ettirir insana, sevmeyi sevilmeyi,
Eksiltmez suratından içten gülmeyi
Gönlü aşk yarası ile dolsa da
Mahirce öğretir aşkını gizlemeyi.

Birden bire görünce onu, kalbim çarpmaya başladı.
Ona sevdalı gözlerle, gözlerinin içine bakınca bir acayip oldum.
Uzun bir süre konuşamadım.
Sadece bakakaldım.
Dilini yutmuşlar gibiydim.
Nabız atışlarım bile, düzensizleşmişti.

Üzüldüm,
Yokluğuna değil,kurşun gibi sözlerine üzüldüm.
Beni sevmeyişine degil,yari yolda birakmana üzüldüm,
Senin için akıttığım gözyaşına değil,onları anlamayışına üzüldüm
Senin için ayaz gecelerde ellerim cebimde arşinladigim yollara degil,
Onları hiç kimseye anlatmama üzüldüm.

Üzüleceksen,
Asil gönüllere giremediğin için,
Hak ile batılı birbirinden ayırmadığın için, üzül!
Üzüleceksen,
Ahretini, mamur edemediğin için,
Kendi kendine yetmediğin için, üzül!

Bir aya baktım birde sana,
Vallahi sen aydan daha güzeldin.
Gönlüm davet etti seni bana,
Vallahi nimetlerden daha helaldin.

Bir güneşe baktım birde sana,