İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Ey Diyarbekir Diyarbekir !
Sen, helal aş ve ekmeğimin lezzeti,
Sen, sana meftun bu gönlümün muhabbeti,
Sen, sayılı ömür miadımın, şeref ve izzeti,
Ve sen, bir anlık firakında, en manidar hasretimsin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, her yeni gün doğuşunda, mazlumların, kimsesiz dul ve yetimlerin umutlarısın.
Sen, sana sevdalıların doksan dokuz esması olan şanı yüce Allah’a ettikleri en ihlaslı dualarısın.
Sen, tarihe mal olmuş, meşhur Evliya Çelebinin yaza yaza bitiremediği, övgü ve methiyelerisin.
Sen, uhuvvet, muhabbet ve sevgi mektebinde aşk ve şevkle anlatılan en manidar derslerisin.
Ve sen, gözü kara, çifte yürekli benim ben diyen mert ve yiğitlerin sevdalarısın.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, Peygamberlerin, Nebilerin, Sahabelerin şipşirin diyarısın.
Sen, benim ben diyen mert ve yiğitlerin, namus ve arısın.
Sen, gül sevdalısı bülbüllerin, en manidar harısın.
Ve sen, yazın Temmuzunda, ulu dağların tertemiz karısın.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, kadimsin, sen naimsin.
Sen, gönüllerde çok özelsin.
Sen, rahmani neşe ve sevinçsin.
Ve sen, insanı cennetlik eden, sevgi ve muhabbetsin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Seni sevmemek, sana sırılsıklam meftun olmamak, akla ziyandır.
Seni gerektiği gibi anlamak, ve seni sende yaşamak, unutulmayan en güzel andır.
Senden ayrı gurbet ellerinde yaşamak, zül olur seni sevenlere,
Zül olmak, kalemlerin henüz yazamadığı, tarifi olmayan en manidar firaktır.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, er meydanında bükelemeyen, pazılı bileklerin, güç ve kuvveti,
Sen, bu üç günlük fani dünya hayatında, insanın insana beslediği uhuveti,
Sen, insanı sorgusuz sualsiz cennetlik eden, rahmani sevgi ve muhabbeti,
Ve sen, kitaplarda yazılan, mert ve babayiğitlerin, dilden dile anlatılan cesaretisin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sende yaşamak, sende ölmek, benim için en büyük sevinç ve neşe kaynağıdır.
Peygamberlerinle, Nebilerinle, Sahabelerinle komşu olmak, en ali yaşam bağıdır.
Üzerine yazılmış, şarkı ve türküleri dinleyerek, tam makamında söylemek ise,
Sadece ve sadece, canı gönülden sana sevdalı olanların harcıdır.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sendeki sevgi ve muhabbet, kardeşliğin örs ve çekiciydi.
Asil gönülleri mutlu eden, en manidar neşe ve sevinciydi.
Diyarbekir’li olmayanlar, bunları gördüğünde,
Anlata anlata bitiremedikleri, övgülerin övgüsüydü.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, helal aş ve ekmeğimin lezzeti,
Sen, sana meftun bu gönlümün muhabbeti,
Sen, sayılı ömür miadımın şeref ve izzeti,
Ve sen, bir anlık firakında en manidar hasretimsin.

Ey Dyarbekir, Diyarbekir!
Bir anlık firakında, özüm özüme küser,
Kem niyetliler, sanki defterim dürer.
Sana sırılsıklam aşık olan bu gönlümün,
Gam ve kasveti, visaline dek sürer.