İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Bebek ağlar, ağrısını diyemez
Ağrıları onu ağlatır durur
Bebek ağlar, ağlamadan edemez
Sancılar içinde ağlarken uyur...

Çocuk ağlar, istediği oyundur

En sadık dostum sırdaşım.. kalemim yine elimde,
Yazıyorum seni yani sevdamı,
Yani en kuytumu yine,
Önceleri birini özlemeyi özlerdim,
Şimdilerde bir anlık bakışını özler oldum,
Onuda görememek varya,

Karanlıktı dünyam yoktun,
Aslında hep vardın,
Hem yok,hem var olanlardan.

Aydınlık arıyordum,
Tutsaktım karanlığa,

Yine günlerden pazar
Sen yoksan neye yarar
Telefon çalmıyor yar
Seven bir kere arar...

Aklına mı gelmiyor

Dostlar hüzün gördüler nemli gözlerimde
Sordular ne oldu diye
Dedim değil size, söyleyemem kimseye
Mühürlendi,lâl oldu dilim kendime bile...

Sesim, sözüm, her şeyimle yöneldim ben sevgiliye

Güzelliğe dair ne varsa
Dünyamda
Senin sevginle geldi bana...

Aşk kitabımın
Lisanı sensin

Sevgiyle açılan kollarım,yine hüsranla kapanırken
Gözlerimden yaşlar bir değil,binlerce kez boşanırken...
Ellerim havada her gece Allah'a yalvarırken
Birkez daha vurdun beni, derinlerden.

Her telefon çalışında,binbir umutla sensin diye koşarken.

Yalnızlığımın soğuk nefesi
Adının kırgın harfleri kaldı kalemimde
Kumlara yazılmış aşk zamanları
Senin sahillerinde...

Omuzlarımda suskunluğumun,

Korkmayın soğuktan,korkmayın kardan
Korkmayın yazların sıcaklığından
Korkmayın sonbahar yapraklarından
Hepsi gelip geçer,hepsi bitecek...

Korkmayın ölümden yabancı gibi,

Aşkım evrim geçirdi yokluğunda
Puslu sonbaharları sever oldum
Vazgeçilmez ilkbaharlardan geçip
Kanlı yaşlar dökerken sevdadan
Gülmekten akar oldu yaşlarım
Bakamazken yüzüne utangaç