İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Gelişi baharı andıran
Gülüşü güneş kıskandıran
Bakışıyla yürek yandıran
Nazından bülbül ağlatan yâr...

Sevgisinde yüzdüğüm umman

Resmini gördüm bir yerde
Alamadım gözlerinden kendimi
Kalakaldım öylesine
Eridim kaldım gözlerinde
Lâl oldu dilim sende seninle....

Parçalanmışlığın en koyusunda
Sessiz ağlamanın yokuşundayım
Dipsiz derinliğin kör kuyusunda
Hükümsüz suçlular koğuşundayım...

Beklemek... Beklemek... Alnımda yazım

Severim sevgi nöbetlerini
Açlığı, susuzluğu,yokluğu

Aşkla an be an dolu geçiyorsa
Sevilen, sevilmeye değiyorsa
Sessiz seslenişlerimi duyuyorsa

Dünyalar dolusu zahmet
Yolun karşısındaki bekleme salonuna
Gelişle başlar...

Bu salonda son'lar öğrenilir, beklenir
Bu salonda bir ömür törpülenir...

Seni andım göz nurum
Benim gönül sürurum
Hoşnutluğun huzurum
Gün, akşam olacaktır
Gül yüzler solacaktır
Biricik sevdiceğim

Güzün kışa konuştuğu bir havada
Düşen yapraklar arasında
Bir kız koşuyor kollarını aça aça
Sana anne diyor, bana da baba...

Zeyno olacaktı adı

Bu akşam bir resim geçti elime
Senelerin tozlanmış anılarının ağırlığı üstünde
Yılların özlemini giderdim önce
Gördüğüm yüzeysellikte

Sonra daldım resmin gözlerine

Kim bilir
Dün gece kaç uykusuz hasta
Nefeslerinde acı çekmiştir...

...ıstırabı tarifsiz

Büyük acıları tattım da geldim
İlk nefesi son nefese ekledim
Yıllar uçtu, ben sevdanı bekledim
Sevgin aksın, gelip kalbimi bulsun...

Toz toprak karışmış bu fırtınada