İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Mutluluğum gölgesizlikten
Güneşimsin ya tam tepemde
Varlığın en yakın mesafede
Olmasın yansımam kendimden
Seni içeyim tükenmez şulenden...

Benzerdi bendeki bitmez dertlere
Gökten damla damla indi yerlere
Damlalar birleşip döndü sellere
Göz yaşlarım gibi boşaldı sular...

Başlangıçta suskun, tık tık,kıpırtı

Zalim, yine sana düştüm dün gece
Bana inanmadın, neden bir kere
Vefasız, aramaz viran eylersin
Severim, sevgimi ziyan eylersin...

Sevginden hiç vefa neden görmedim

Bir kırmızı sonbaharda bıraktım seni
İstemeksizin,sisli,sigara kokulu bir seslenişle
Duyurdum sana
Terk edildiğini

Duy ki duysunlar

Bügün sıkıldım İstanbul'un
Gözyaşlarında...
Öyle pusluydu ki ruhu...

Susmuş,
Sözlerinde hapsetmiş acılarını,

Elinin kınası kurumadan
Gamlanma nazlı gelin
Mutluluk gelmez zannedip
Ümitsizlikte kaybolma güzel gelin...

Acele etme gelecek güzel günler

Ne bir adım ötemdesin
Ne de arkamda
Yanındayım da diyemezsin...

Sormam artık
Gözlerinin rengi ne kurban

Tadı tuzu kalmadı
Sensiz yaşamın
Rengi bile solgun görünüyor
Bahçemdeki yeşil çamın...

Güneş eski güneş değil

Nerde o güzel günler
Çocukluğum, oyunum
Kalbim, gençlik nerde der
Bugün ihtiyar oldum...

Gönül ağlar, ah eder

Yakamoz
Kırılışıyla başlayan
Harika bir düştün önce
Güneş doğup
Suda suretin görülünce
Hayaller bitti..