İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Aylar kona kona geldi
Sevda sora sora geldi
Hasret vura vura geldi
Her gelenle resmin geldi...

Yıl yaşlandı ve tükendi

Son baharın
Son gününde
Gördüm ki yapraklar dökülmüş yerde
Sararmış, solmuş
Ağaçlarından düşmüşlerdi
Yağmur yağmış, ıslanmışlar

Ne âşık ölür, ne de aşk
Çile aşkın serüveni
Sevdalım yan, külüne bak
O küllerde gör kendini
Rüzgârla gez diyar diyar...

Bir yudum sevgi,
Bir yudum su kadar aziz.
Bir yudum ekmek
Kuru da olsa,
Alın teriyle leziz...

Kazdılar toprağı, mezar açtılar
Dünyadan ukbaya nazar açtılar
Sevdiklerim evlerine döndüler
Bana dönülmeyen diyâr açtılar...

Dağ başında bir teselli çeşmesi
Göründü uzaktan, çekti kendine
Suyu soğuk, berrak ''iç'' diyor sesi
İçtim de gerçeğin düştüm içine...

Teselliden nasip buldum dünyada

Ne olur
Bir kere de
Seviyorum de...

Demezsen
Diyemezsen

Gidişinde gözlerim
Geçip gittin yanımdan
Gözlerim sende kaldı.
Görmek için gözümü
Dönüşünü beklerim...

Dostluk kitaplarda yazmaz
Hadi yazdı diyelim
Okumakla dost olunmaz
Yürektedir, kandadır dostluğun aslı
Can dost sonradan itmeyle olmaz...

Gözlerini yum ve dinle sevgimin sesini
Selâm gönderdim sana, sabah rüzgârlarıyla
Dokunup yanağına okşasın yâr tenini
Ve sana hatırlatsın beni, arzularımla...

Unutmak mümkün değil, bal rengi gözlerini