İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Artık göz yaşlarıma acımıyorum
Sana senin hasretinle ağlıyorum
Lâyıksın,feda olsun bu yaşlar sana
Senin hatırandır diye saklıyorum

Ömür iklimim bundan sonra güz olsa

İşte önünde yol
Sonsuzdan geliyor
Gidişi sonsuza...

Dolana dolana da gidebilirsin
Dümdüz,sakin ovadan da

Hüzünlerimi örttüm üstüne
Kimse görmesin seni diye
Ağıt oldun sevdalıların dilinde...

Renklerime sakladım seni
Nazarlara gelme diye

Yok saymam verdiğim sözleri
Aşkımla mühürlü o cümleleri
Kurutmadım umudumun çiçeklerini
Gıdası ruhumun neşesi...

Kapısız evlere,hayallere

Sevda bulaştı yüreğime
Hem de en koyu karasından
Hasret karıştı aşk selime
Kurtulamadım yarasından...

Çırpındıkca battım, kaderim

Aşkın yağmurlarında ıslandım
Korkularımın tutsağı sevdam
Ömrümce adını sayıkladım
Gerçekleşir mi acaba rüyam...

Sensiz kalamaz benim bedenim

Kokusuna hayran olduğum
Bakışlarında kavrulduğum
Sözlerinin deryasında kaybolduğum
Aşkı öğreten bebeğim, nerdesin? ..

Alfabesi, hecesi kitabımın

Göklerde kimsesiz yıldızda gibi
Soğuk kış gününde ayazda gibi
Çöller ortasında ıssızda gibi
Çaresiz kalmışım, çare beklerim...

Bana kim dert sorar. kim çare olur

Yürüyorum
Sokakların soğuk karanlığında
Üşüyen yalnız ben değilim
Caddeler de üşüyor ıssızlığında...

Mırıldanıyorum

Kandil gecesinin bu aydınlık sabahında
Kara haber gelince günüm birden karardı
Temmuzun son cuması, dost musalla taşında
Gözlerimden kalbime kanlı matem damladı...

Dünyanın çilesini alt eden muzafferdi