İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Sevdam hasretten kanıyor
Ah... Sormadın, sebebisin
Tabip yaramdan anlamıyor
Sevemedin, sevda katilisin...

Yüreğim sensizlikten öldü

Gel, kon göğsüme kelebeğim
Bir günlük olmasın dileğim
Güzelim, ömrüm senin olsun
Yazısına keder vurmuş meleğim...

Yâr, düşlerindeki kadar özgürsün

Her şey var yaşanan hayat içinde
Aynı dert her kulda başka biçimde
Durup kalmamalı (neden) ,(niçin) de
Gecelere gündüz nihayet verir...

Sevinç, tasa gelir, bakmaz yaşına

Bugün doğan güneşi sensiz karşıladım
Rüzgârla dertleştim, ona ağladım
Özleminin ateşiyle yandım
Tebessümünden mahrum,nefessiz kaldım...

Değilsin sen bir yarım

Uyandım, sabah
Gönlüm çılgın mimoza
Kafa tuttu sakin yanım papatyaya...

İçimden bir ses kalk dedi
At kendini yeşil çayırlara

Gölgesinde kandil kandil ışıltı
Sevgisinde sağnak sağnak ferahlık
Ramazan ki ikliminde pırıltı
Gelişi tebessüm, bakışı ışık...

O saatler yeme içme yok artık,

Aşkını sürme çektim gözlerime
İsmini kazıdım kalbime
Sevdamı nakşettim sözlerime
Belki yüzüme bakarsın bir gün
Beni görürüsün diye...

Aklına geldimi sevgilim düşündün mü?

Mevsimlerden bahar aylardan Nisan,
Gökyüzü delinmiş yağmur yağıyordu... sanki bir hazan.

Bulutlar, yağmurlar, şimşekler... birde havai fişekler

Zalim rüzgara savutturma
Nazik bedenini
Konmak istediğin yere
Seni götürmeyi bilmeli...

Güneşe bakma sen

Hayatı bilmez, zannıca uzun sanır, aldanır
Gurura kapılır, sevinçlere çelme takacak kadar
Mutluluk aşına acılar katar
Bilmez ki lâyık olmayan gönlü, aşk atar...

Sağır gönüllü anlatmakla anlamaz