İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Karaya oturttu sevda denizinde
Hasretinin lodosu düşlerimi
Dönüştür gelişinle sıcacık gülüşlere
Sancıyla kanayan acı tebessümlerimi...

Senden başka herkes duyar sesimi

Ayrılık ızdırabını sarıyorum
Hayattan makaraya işim ne
Oyuncak ettim kendimi kendime
Un serpiyorum akıl iplerime...

Zamana savrulmuş umut günlerim

Çağırması kolay ey sevilen
Gel gel diyorsun
E...sonra

Karşılayacak mısın güllerle?
Sunabilecek misin binbir duyguyu

Yirmibirinci asrın ikibindört şubat'ı
Ve Şubat'ın yedisi

Gamze Sen ve Ben oturmuştuk
Bir masada konuşmuştuk
Tanışmamız böyle oldu.

Gençtim, dört nala toydum
Esip geçen sevdalarla coştum
Sanma hepsine âşık oldum
Kelebek ömürlü ömürlerde soldum...

Koşarken deli dolu, yoruldum

Hastamın bugün yüreği yanıyor,
Titreyen sesiyle istediği su
Benimse kalbim yaralı, kanıyor
Güzel günlerimin kaçmış uykusu...

Hastamın gözleri uykulu,dalgın,

Reyhan kokunla
Büşra ile geldin, güldün meleğim
Bize mutluluk getirdin güzel bebeğim...

Gamzenin nakışlarında sakladığın gizler
Tebessümünü soldurmasın kem sözler

Gecenin karanlık olduğunu
Yalnız kalınca biliriz ya
Tek başınayken anlarız
Aslında çok üşüyen biri olduğumuzu
Ve hüzünlü şarkıların bizi ağlattığını...

Koşma! ..
Düşersin
Yavaş da kalma
Geride kalır gözden düşersin...

Bana dediler:

Gelişin seçimim olmadığı gibi
Gidişini de ben istemedim
Sen bu hale alışkınsın sanki
Mutsuz med-cezirleri hiç sevemedim...

Uzaksın şimdi