İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Sevmenin mavisinde
Kaçmanın çocuksu neşesindesin
Bensizlikte kaybolup
Sebebsiz savaş çıkartırsın

Demedi deme

Gözlerimin içi gülüyor
Mutluluk çağlayanı içimde
Onu gördüm,
Yönü bana doğru,gelişi bana...

Dün yakınlaşmıştık,

Kuğu yavrusunun yüzmesi gibi
Aşkın bedenime şifrelenmişti
Belki görmeseydim dünyada seni
Özlerdim, arardım,yine severdim...

Görünce gözlerim vuruldu sana

Hakiki sevenlere,
Hüzün ile sevinç bir,
Hasret ile kavuşmak bir,
Hâl ile kâl bir,
Ölmek ile yaşamak bir,
Onların gönülleri

Bulutlar
Avare, havai dolaşırlar
İçleri boş...

Yağmursuz günlerin
Ağaçları meyvesiz

Ben İstanbul'u özledim,
İstanbul seni

Sensiz, İstanbul İstanbul değil
Ben, onun için özledim
Ve İstanbul, İstanbul olmak için

Nereden bilirdim beklendiğimi
Hem de bu kadar çok özlendiğimi
Sonradan fark ettim sevildiğimi
Beni arayanın sen olduğunu...

Ulaşılmazdın yar yıldızlar gibi

Aşk derdini taşır gönlüm yıllardır
Yaram sızlar, ağlar gözüm yıllardır
Yare hasret kaldı özüm yıllardır
Ben yılları yele verdim vay aman

Yar bastığın toprak olsam sevinsem

Bir sene
Üç yüz altmış beş gün,
Stresli,sıkıntılı...
Benim anneler günüm
Senede üç yüz altmış altı
Hepsi de baldan tatlı

Düşündüm de kimi sever
Sevdiğini sadece gözleriyle
Kimi bakar yüzüne tebessümle
Anlamazsın kopar kıyamet içinde

Kimi sever,haykırır sevgisini