İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Aşkı kabul etmiyorum
Artık ben sevmiyorum
Ben artık böyle yaşıyorum

Neymiş o uçurtmalar
Kendi kendini kandırmalar

Duymak istemiyorum artık
Gidişinin ayak sesini
Aşkım kırılıyor
Ayak sesinin her tıkırtısında

Yoruldum giderken bile

Kavuşmalar dilde,şiirde artık
Feryatlar kilitlendi zindanlara
Kara gözlerin yasak,haram bana
Bilmem nasıl sarılırsın başka kollara

Hep derdin'sevda tende değil'

Bekledim seni kardan elbisenle
Bir elinde güller, diğerinde kristal yüreğinle
Melekler kıskanırdı seni sevginle
Alamadım seni ama kaderini yazdım elime...

Neden,neden gelmedin bana

Seçilmiş hayatların
Karakter oyuncusuyum
Mimik ustalarına ders veriyorum
Ağlarken siyahlarda,
Gülebilirim gökkuşağı ışığında..

Arılar bal yapar bin bir çiçekten
Bu bahçede çiçeksiniz siz dostlar
Bal her derde devadır, bunu hastalar anlar
Sonra bu bahçeyi hazine gibi gönülde saklar..

Binbir derdi bal eylemek zor

Dün öğleden sonra, ikindiden önceydi
Gökkuşağına çıkarttın ümitlerimi
Renklerin o cıvıl cıvıl neşesine...

Sevdiğini bilmenin, hissetmenin ötesinde
Avuçlarıma bıraktın kendini, aşkını

Kaderden kaçılmıyor
Yazılan her ne ise
Dönüp geliyor başa...

Yüzdüm
Okyanus geçtim

Korkularım o kadar büyük ve deli ki
Aşkımın enginliği ve derinliği gibi
Arzum en asil şekilde yaşamak sevgimizi
Sen de anlamazsan kim anlayacak ki beni

Çiçek açmaya yüz tutmuş hülyalarım,
Aşkım çalındı elimden
Sorgusuzca, hoyratça
Rutubet kokan odamda
Asılı kaldı resmin
Orada...