İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Endamıyla güzelliğiyle
Aşkı ile aşk sonsuzluğuna uzanan kara çiçeğim..

Senin yapraklarında, gözlerimdeki nem
Geceleri sana hasretimden
Görenler çiğ der geçer

Seni sevmenin,seni özlemenin
Sensiz geçen ömrün ve gecelerin
Ne dayanılmaz olduğunu bilseydin
Bir bunu bilseydin hep yanımdaydın

Ben seni severek yaşıyorum

Hasret tarlasının acısını
Ayrılık tırpanı biçmiş
Çekmeye razıyım aşk sızısını
Deli gönlüm bir seni sevmiş...

Sensizliğin özlem ocağında

*Ben aşkı kabul etmiyorum
Benim aşkım var
Onuda çılgıncasına yaşıyorum..

*Artık ben sevmiyorum
Niye seveyim ki

Senden öğrendim,
Hayata bakmayı ve hayatı anlamayı...

Senden öğrendim,
Beyin karmaşaları bir bir ayırmayı
Yersiz korkuları atmayı...

İstanbul'un ellerini tuttum
Kaybolmuş sisli anıların ağarlığında

İstanbul'un şevkatine sığındım
Çocukluğumun anne kokusunda

Sensizlik bulunca beni
Sensizlik vurunca beni
Üşüyorum,titriyorum
İçimdeki sen üşüyor
Üşüyoruz,seninle ben...

Dertlerden damlalar
Sağnak halinde
Damlarlar
Yol bulup akarlar
Kendi halinde
Garip yüreciğime...

Derdini biliyor,derdini içiyorum
İçtikçe kendi derdime ekliyorum
Sensiz çekilmez hayat derken
Ben kor ateşlerde yanıyorum

Sensizlik yıktı, viran etti

Duy sesimi, gittiğin mesafelere inat
Ara kendini sözlerimde, cümlemde
Ayrılığın kış ayazına inat
Bul kendini bahar kokan gönlümde...

Sanki kaybettim zamanın zalimliğinde