Hüznü Sevgi Şiirleri - Şair Hüznü Sevgi

Sen ve ben...
Kitap arasına sıkıştırılmış kelimelerin
başlı başına cümlesiyiz.

Hüzn-ü Sevgi

Sesin diyorum;
meydan okur gibi tüm imkânsızlığa...
Sesin...
Beni doğuran o tiz nokta...

Hüzn-ü Sevgi

Zarif bir gecenin dudağında,
Şaha kalkan yadigâr...
Yeleleri aşktan kıskıvrak...

Düşlere eşlik eden nal sesi,
Duyulur ta uzaktan...

BENİM ADIM SEVDA

Sana yazıldığım
Bana yazıldığın o günden beri...
Benim adım sevda...
Sevdamın adı kader...

Ucu bucağı yok sevmenin,
Yurdu, iklimi, mezhebi; hiç değil...
"Ben" yoksunluğu bakışlarında,
"Sev beni" haykırışıdır gördüğüm.
Gördüm, bildim seni;
Sevdanın bakmasıydın bana

Sonra;
Rüzgârlar esti çorak topraklarda,
Ne varsa aldı götürdü ılgıt ılgıt...
Aşk dedi, benimsedi,
Bir kuşa takılıp gitti...

Yüzümde eskiyen acıları siler;
Keman sesi,
Sevda nüktesi,
Gecenin zifirisi...

Aşk sarhoşu olurum.

Seviyorum Seni;
Bir masum çocuk gibi...
Kırlarda açmak için sabırsızlanan
Papatyalar gibi...

Hüzn-ü Sevgi

Sevmişem ben seni...
Yüreğime ekmişem yüreğini...
Özlemişem ben seni...
Tüttürmüşem burnumda hasretini....

Hüzn-ü Sevgi

Masumca sev beni...
yüreğin titrercesini
gözünden yaşlar dökülürcesine sev....
Sev ki;
sevdana muktedir olayım.
Sev ki;