Yaramaz mı yaramaz
Hiç yerinde duramaz
İllallah dedik ondan
Laftan sözden anlamaz
Burak arkadaşımız
Ellerin…Ah ellerin! .. Eyleme geçer
Bedenin kabuğu çatlar ansızın
Sırlı bir mabedi seçer
Esrik bir demdir nirvanaya yakın
Sunmadan Saki bir kadeh şarap
bir bayram sabahı
geçmiş bayramlar kadar şen ve umuda açık
esrik bir sevince açar kollarını
ben
bu toprakların beslediği çocuğum
vatanım belli
budur milliyetim
başka bir ülkem yok
kafa kağıdım mülkiyetim
Tanzimat İkinci dönem edebiyatının seçkin isimlerinden Recaizâde Mahmut Ekrem 1847 yılında İstanbul’da doğdu.Gerçek bir İstanbul beyefendisi olan şair, ilk eğitimini dönemin aydınlarından olan babasından aldı.
Fransızcayı çok iyi bilen Recaizâde Ekrem, Namık Kemal’le tanıştıktan sonra Batı edebiyatına yöneldi.Namık Kemal Fransa’ya giderken Tasvir-i Efkâr’ı ona bıraktı.Namık Kemal’in yurda dönüşünden sonra uzaklaşır ondan.Ahmet Mithat Efendi’nin yanında yer alır.Onun çıkardığı Dağarcık’ta yazmaya başlar.
Siyasetten uzak bir sanat anlayışını benimser ve Hamit çizgisinde tabiat,melankoli ve ölüm gibi konularını işler. Üç çocuğunu ard arda kaybetmesi, gerek özel yaşamında gerekse sanat yaşamında onu çok etkilemiş,; ölene kadar bu acının izlerini taşımıştır.16 yaşında ölen oğlu Nijad için yazdığı ‘Ah Nijad! ’adlı şiiri diğer şiirlerine oranla çok daha sade ve yalındır, derin bir acı taşır.
Perva ne hoş faziletmiş şimdi şimdi anladım
Pervasızlık bir illetmiş şimdi şimdi anladım
Pervaneye ışık dertmiş şimdi şimdi anladım
Had edepmiş edep hadmiş şimdi şimdi anladım
Hadsizliğin haddi bitmiş şimdi şimdi anladım
kara yağız delikanlımın süngüsünün ucunda
özgürlük fidanları diktim şanlı bir ulusun toprağına
tertemiz kanla sulanmış fidanlar boy verdi sere serpe
mis kokulu bir zafer desteledim avuçlarımda
Gelibolu şandı/ şerefti/İlahî bir adaletti
bir milin ucunda her şey
titrek ve tahammülsüz
temkinli atılmalı her adım
tereddütsüz
maalesef üç yanlış bir doğruyu götürmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!