Evliyalar bir çiçek, ilahi koku saçan,
Allah Rasül yolunu, insanlara anlatan,
Numune-i imtisal, bize eğer uyarsan,
Evliya Bahçesinin gülü,S.Hilmi Tunahan.
Her insan dünyaya bir kere gelir,
İyi kötü yaşar sonunda ölür,
Hayat denen gerçek nihayet bulur,
Neyine güvenin Ey İnsanoğlu.
Geziyordum bugün köyün birinde,
Çeşmede görünce baktım yüzüne,
Benziyordu yüzü tıpkı hilale,
Güzel bana ben güzele vuruldum.
Geldi Hz.Aliye,fakirin biri,
Fukara halini, ona arzetti,
Sıkıntım çok büyük, Ya Ali dedi,
Uzatsan ne olur, yardım elini.
Serbest bıraktı Fatih,fetihte mahkumları,
Hepsi çıktı dışarı,iki Papaz çıkmadı.
Papazlar karşı çıkmıştı,Kralın yaptıklarına,
Yemin etti Papazlar,zindandan çıkmamaya.
Fatihim uyanda, aç gözlerini,
Bıraktığın Vakfın,bak,gör ne halde,
Kefere,putperest,gezer üstünde,
Fatihim uyan da,bak halimize.
Küçük büyük ergen,kızlı erkekli,
Okulda bahçede,oynar çocuklar,
Anne baba kardeş,gözler devamlı,
Mutfakta sınıfta,kardeş çocuklar.
Seni zalim yarim çıkma karşıma,
Beni yolda koydun bir de ağlama,
Gözyaşların sahte yüzünde riya,
Yalandan göz yaşı döküp ağlama.
Nice fakir yoksul yaşar Yuva'da,
Ne anası vardır ne de babası,
Pazarda elinde el arabası,
Dostlarım ağlaşır fakir çocuklar.
Ölmeden önce tevbe etmeli,
Helal haramı da tefrik etmeli,
Bu dünyadan güzel geçip gitmeli,
Gecelerde kalkıp ağla sen Dostum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!