kimsesiz bir gitmenin kalakalmasında son kez baktım
en derin yaradan akan ulvi bir hissin bulutu gözyaşlarıma refik
beklemenin definesinde belki dönmenin dünyası dönderir güneş halini
bugün kapkaranlık....
seni görmenin aydınlığından sonra ay da güneş de battı
gayrı tutulma tavında değil ehil ve de sefil zahirim
Geçilecek her sevda önünde, geçmekteyim deli ırmaklar gibi taş güzellere çapraşa çapraşa…
Fundamentals imgelerimin yıktığı fildişi kulelerimden mucizevi bir aşka akışlarımı bağlıyorum.
Soramadım bir çift söz… Zühre yıldızı gibi yaryüzümde parladı. Üstelik, naif ve ürkek bir ceylan gibiydi. Kendi kendine ağlayan, çaresizliğini gözyaşlarıyla yıkan bir ceylanın yüreğindeki aşk kimyasını almak mucizesindeyim. Beni sarmış benlerim. Umurdan öte, simerenya beyaz tenli beyaz atlı yüreği amalı bir prens olsam da yazılmıyor aşk bana bir türlü.
….:Geceyi süsle yıldızlarla. Ay gelinliğini giysin. Samanyolu’ndaki galaksiler iyice süslenip hazır olsunlar.
-Bu gece senin için ağlama şölenim var sevgili.
Mahzun damlalar ıslatacak dünyayı.Yağmur yerine senin adına, senin nazarına, ruhuna damlalarım inecek yalnızca sevip gidenlerin nadas yüreğine.
-Bütün bekleyenler ıslanacak.Şems’iyemiz yok mistik güzel.
akrepler kıskacında yalnızlığıma zam geldi
benımse ozgurlugum arttı
ask bırıkımındeyım
asksızlığın kör vahalarında askın birikiyor
bense okyanuslara su ve sevda
sen salın salınabildiğin kadar nasıl olsa yolun bana akar..
Çok dayanılmazdın.Çok pahalıydı sevdan. Bir maç gibiydi aslında amaçlarımız.Her insan kendi maçının açılarında hayatının ölçüsünü hesaplar.Kendi sevdasına oynar.Seninle karşılaşan ruhumuzun maçında dünyanın en güzel kalecisi olunca. Astronomikti aşkın.İlk kez benimle aynı sevda maçında oynaman için içimin oyunculuğunu sundum.
-Önce cümlelerimin maçını izleyen dünyan en güzel sözcük seyircisiydin.Her yazım artık bir maçtı.Tribünde sevdamızın formasıyla,gönlümüzün kaşkolüyle, bütün güzelliğinle okuyup izledin.
İzledin sevdin. Oysa yarala bir forvettim sevda liginde. Dünyanın en iyi forvetiyken ayrılığın defansında beni ve ruhumu sakat eden bir güzelin yenilmişliğinden kurtulduğum demlerdeydim.
-Her sözcüğümü, her sözümü, her yazımı bir bebek gibi görünce.Attığım her şut gol oldu.
özlerinden aşan yeniden gelmenin uğultusu
üvey özlemlerime ayna
derin kaçışlarınla saf safa alınganlıklarım
birikiyor acılar ve ruhi serinlik
benden bir sen akıyor faylardan hatalarımın sınırına
orada beni vuruyorlar işvenaz leyliler
Şimdi,yüreğimin yasak kentisin, surlarının etrafı mayınlar döşeli.Sana gelmek için kendime gittim. Seni sordum kendime, henüz kendine gelmemişsin dedi.Kendine geldiğinde o sana gelir dedi.M’ayınlar arasında bir elif olur gelir s’ana dedi.
Her his alışımda patlıyor onun m’ayınları .Bu ebcet hesabına sığaca parçalanışım kalmadı.
-Üstbenliğim dile geldi:
-Usunun hakimi ol, yargıla sevdayı.Akıl ile aklın arasında kalan her duyguyu terazinde tart.Aranızdaki ölçüsüzlük dilimlerini harflere giydirip duyguların kitabı olunuz.
Senden Sonra Fark ettim ki Aşk Benmişim… Güneşin gülen yüzünde, ayın tutku gecesinden, ilk bakışınla yeşeren doğamdan, senden sonra fark ettiğim kendimi bilumum
Her zerremde senden izler gördüm.Varlığım meğer soyut bir aşkın içinde sen olmuş kalmış.Kendime geçtim, sen’e geçtikten sonra. Şimdi gel tanı bu seni.
Martılar, sensiz denizlerin sahilinde sana üşürken,mutluluğa kanat çırpınışları aşk oluyor.
Damlıyor,arayış.Senli bir tutku Göleci oluşuyor.Su ile susamak kendi dalgalarını salıyor algılarıma.Arayışın arları arı olup çiçek olmana geliyor. Seni istemek olmazlığın bulaşıcısı oluyor.
Ben şairim,şairlerle arıların ruhu hep aynı düzlemde akar.Arılar en güzel çiçekten en güzel bala gidiş için içgüdüsel yolculuk yapar.Balını yapıp aradan çekilir.Balıyla ilgili yorum yapmaz.
Ayşemm/Ay Şemi Eritirken
-İbrahim Tatlıses Aşka Arabesk Terapiler-6
“Aysem Aysem benim güzel Aysem
Ümidim hasretim her şeyimsin Aysem
İçimde hasretin seli deli eder beni deli
*Mağlubun mor beresinde entelektüel bir hava sezdim. Rüyalarıma kadar işlenmiş riyanın metafizik sorgularında sustum.
-Suskunların lalını oynadım laleler açarken baharımda.
İçimdeki çocuğun şimdi pişman olmak için affını soluna çağırıyor. Sokaklarda hep solcular var, sen soluma gel, aşk ve ilim orada. Bırak sokakların papağanları ağızlığını kullansın
Perizer
Yüreğe bağlantılı bağlamların dilinde ve ilmindeyiz. Yenilmişiz aşk ile aşk- alanın ilim küresine. Kutuplaşmış bir toplumun geoit dünyasında kutup ayıları yerine sevi pengueni olarak buzullardan sevdalara yani sıcak ilgilere gidiyoruz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!