ileri alınmıştı saatler, geç kalmıştım biliyorum ama sevdim
ve o an anladım aslında mevsim diye bir şey olmadığını
yürekte sevgi olunca kışlar bahar, ayazlar yaz olurmuş
seni sevdiğim zaman anladım
geceleri yıldızlar ayaklarıma serilir
Yine şu dilimin çözüldü bağı
Sen sesime ses verince bilesin
Şeker ile şerbet bal oldu ağı
Sen sesime ses verince bilesin
Ne zaman üzülsem bana güç verdin
Bir huzur, bir tebessüm ve bir dinlence
Bu sabah bir kez de şiir-şiir Akdenizi yudumladık
böylece
Bakıp toprağa, bu mevsimde buğday olası gelir
Bu mevsimde şaha kalkmış bir kısrak
çözdüm yüreğimin tüm bağlarıni
kendimi affetmenin yolu
seni affetmekten geçiyordu
cezamızın üzerinden kaç sabah
kaç gün, kaç ay ve kaç yıl geçti
bilmiyorum
Ne zaman başlamıştınız anılarınızı paylaşmaya benimle
Neler yazmıştınız sayfalarıma neler, neler
Hep başucunuzdaydım, hep başınızın üstünde
Bana sevginiz, umutlarınız dahil
Hep bir şeyler ekler dururdunuz ürkekçe
iğde çiçeği kokusu
yaban gülünün dokusu
kuşburnu da derler hani
yaşamalı tüm bunları
mersin yaprağı ıtırı
ılık yaz günü esintisinden mi
yoksa uzun zamandır silinip paklanmadığından mı
alacalı bir hal alan ışığın peşine düşmüştü çocuk
vazgeçemiyordu aslında, alışkanlığı olmuştu hani
belki de ahde vefa, gizli bir anlaşma yapmışlardı da
dillendiremiyorlardı sanki, el âlem ne der babında
aynı bahçede iki gül ağacı
biri yaz kış demez açar
diğeri olsun isterdi
her mevsim bahar
açmayan hep bakımlıyken
Felek aldı beni taşlara çaldı
Anasız, babasız elsiz bıraktı
Yüreğimi türlü dertlere saldı
Elden ele sürdün mutlu oldun mu
Sağır duygularım kör gönül gözüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!