Bütün benliğinle de sevsen…
Hak etmedin der!
Sanırsın; sevap, günah meleklerinin şeceresi onda!
Sorgulamak kimin haddine!
Devran bu!
O devran bile, kıyamette durur da...
O, bir adaydı…
Ne bir kimliği olan,
Ne de uçsuz bucaksız bir denizi.
Yapayalnızlığa gömülmüş bir gece yarısıydı.
Umarsızlığa alışmış bir adaydı o.
Neşelere, mutluluğa özgürlüğe,
Seni değil bir ömür hatırlamak…
İnan...
Bin ömür olsa,
O bin ömrün,
Her günü, her anı seni unutmamak!
Unutamamak!
Yalnızlığımın adı sen,
Boş vermişliğimin adı ben…
Bir sen vardın bende, bir tek sen!
Şimdi nerede o sen?
Anladım ki aranılan senmişsin…
Sen çok uzaklarda olup da,
Sana ne kadar ulaşmaya çalışsam da,
Ve bir türlü erişemedikçe…
Anladım ki,
Her şey sen...
Âşık neylesin aşkın yanında…
Aşk nedir ki maşuk yanında…
Yoksa sevgili bir ömür,
Ben neyleyim aşk yanında...
Moralin bozuksa, mutluluğun içinde olmayışından…
Düşlemek istemiyorsan, hayal ettiklerini…
Düşünmek istemiyorsan eski günlerini.
Hiç istemediğin halde, hala bu anlardaysan,
Ve geçmek bilmiyorsa zaman!
Yürüdüğün yollar, baktığın yıldızlar, geçiyorsa aklından.
Ben buradayım, aynı seni orada olduğun gibi,
Ve senin de bana aynı lafı dediğin gibi:
Sen ne yapıyorsun, nerelerdesin kalbinle?
Onu bilmiyorum,
Telefon ediyorum,
Soruyorum seni, n’apıyorsun diye…
Kâğıdın üzerinde ki,
Silinip giden şu harfleri, kelimeleri,
Niye yazıyor ki bu kalem…
Seni anlayan olmadıktan sonra,
Değil dağlara, dünyalara haykırsan neye yarar.
Duyan olur mu sesini,
Sorsan bana, bensiz günlerimi,
Arasan bir,
Kaybedilen günlerde geçenleri…
Ne için değermiş bilemiyorum.
Bilemiyorum, yaşamaya değer miymiş?
Düşünüyorum, yaşamaya değer miymiş?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!