Bir sen var orada uzaklarda…
Elimi uzatsam tutacağım, o kadar yakınımda!
Uzatıyorum, elinin sıcaklığını hissediyorum…
Ama elin elime değmiyor, rüyada mıyım diyorum?
Ne ben ona uzak, ne o bana yakın!
Şimdi akşam!
Her şey, sanki yalnız kalmak istiyor.
Bulutlar bile dağılıyor,
Duman duman!
Her şey kendi âleminde,
Hesapta!
Bir resmini buldum dün akşam…
Gülüyordu, öylece, şimdi mazide kalan oturduğu yerden.
Bense, o resmine bakıp ağladım yine dün akşam…
Yalnızlığımı paylaşacak birini aradım, seni aradım, elini aradım.
Yoktun…
Bir o eski günler vardı gözümde, birde umutlarım.
Gülebilmek, güzel mi?
Her mutlu olduğunu sandığında,
Sona erdirebilmek var ya,
Bütün ilkleri…
Her şeyi unutup sadece bedeninle yaşamak…
Sanki bulunduğun yaşında doğmuşsun gibi…
Her oluşturulan,
Her olması gereken veya istenen,
Maneviyatın… Bir anlamı olmalı,
Olmalı ki yaşanılsın.
Yaşanılsın ki anılsın.
İşte,
İşte bir yıldızsız akşam…
Aysa kovalamaca oynuyor, bulutlarla…
Bense mazimle…
Bir aklıma geliyor, bir gidiyor.
Hep yalnız, hep yalnız, hep yalnızım!
Şu zifiri karanlığın sessizliği bile…
O yıldız mıydı gökyüzünde bir yerlere ilerleyen...
Yoksa yaşamım mıydı?
Her gece saat ikide görürdüm…
Sabaha kadar bana arkadaşlık eder,
Sonra kaybolurdu…
Zamanın hakkı verim!
Varsa umudun sonuçtan yana,
Saçlarını taramak bile iyidir.
En ufak umutların bile,
Yüksek tepelerde olsa da…
Zamana olan borcunu,
Yine...
Yeni bir ilkbahara gebe yeryüzü…
Ha doğdu, ha doğacak...
Her mutlu anların, bir sancılı geçmişi olduğu gibi...
Hani derler ya, mart kapıdan baktırır diye...
Olsun!
Boş vermişliği mi, bir boşluğun içinde buldum.
Her şeyimle bomboş dolaşıyorum.
Nasıl olsa, arayan yok, soran yok!
Önemli de değil zaten.
En güzeli de insanın yalnızlığıyla sohbeti.
Kendi kendine gülsen de, ağlasan da…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!