Yüreğimde yokluğun…
Jilet kesiği tadında
İnce ince…
Yokluğunda yüreğim…
Yoksulum…
her insan,
bir adadır aslında
ve
kendi sahilinin en sığ yeri kadardır yakınlığı
bir diğerine....
ve…
en muzip sözlerin sahibiyim bu gece
kadınlarım mı..yoksa..
kelimelerimin afacanlığı mı
yoksa da bi fikrim…
en dumanlı sevdaların
ağlamak, en anlamlı güzelliktir…
ne erkeklikle, ne kadınlıkla ilişkilidir…
insan denen o buzdağının
ılık dereleri,
söyleyemediklerinin dile gelişi…
ağlıyorum der miyim hiç be kadın
ağlamak kim
ben kim
ki sen de bilirsin ve lakin
bilmediğin şeyi
bir ben bilmekteyim...
Ah be ciğerim …
Sen bilmezsin bu sevdayı
Ne menem bi şeydir…
Kodu mu oturtur şerefsizim…
Rakı şişelerindeki balıklara öykünür için…
Akar gidersin
Gecenin kapısında beklemedeyim
Sıram ne zaman gelir ki?
Az önce,
Kimler geçti eşiği
Ya da geçmekte şimdi?
Ağlanası bir yer midir?
Hiç tutup geceyi saçından yapıştın mı dudaklarına
Arsız
Şehvetli
Ve bi o kadar da
Bir baba gibi şefkatli
Gök düşerken yere, serini gezindi mi
Yakıcı bir buğuydu gözlerin
En derinden de derin
Kayboluverecekmişim gibi
En delişmen çağımda
Onyedimin tam ortasıydı
Halliceymiş yaşın...
Bir kadın yeşerir içimde
Her gece bu vakitlerde..
Sevda kokar tenim…
Rengi nilmavisi
Şair Hasan Esat Heptunalı, bilmiyorum beğeniyor mu yazdıklarını? Ama ben çok beğenerek okuyorum kendisini.. İnsan, hep birşeyler buluyor kendinden onun dizelerinde... Şanslı olduğumu düşünüyorum. Şiirleriyle tanışabildiğim için... Umarım yazmaya devam edersiniz...
Özlemle yeni şiirlerinizi bekl ...