Özlü Sözlerim..
İrfan, sözün kabuğunda değil, özün derinliğindedir. Gönül ehli odur ki, her zerrede bir mana sezer, her suskunlukta bir sır dinler ve her bakışta Yaradan’ı gözler. H.B
Nefsin kalesini fethetmedikçe, ruhun mirasına erişilmez. ’Ben’ diyen sözde buz dağları yükselir, ’Hiç’ diyen kalpte hikmet pınarları çağlar; fenada bekâ bulmaktır asıl mertebe. H.B
Sanma ki bu gidişten, bir gün geri dönerim
Sensizliğin ufkunda, yelkenimi gererim
Ben bu aşkın yükünü, artık yere sererim
Maziyi kalbe gömdüm, daha adını anmam.
Sitemim Sana..
Gönül yorgun düştü, bilmem nedendir,
Sözlerim havada, Sitemim Sana.
Dost bildiklerimden, bu kaçıncı fendir,
Ah bu vefasızlık, Sitemim Sana.
Sen bir umut pınarısın, aydınlık denen yoldasın;
İlkelerin damarında, asil, soylu bir kandasın;
Vatan denen bu bedenin, atan ve atan candasın;
Tarihinin her şerefli, en kıymetli anındasın;
Karanlığı yeneceksin, ilim denen ışık ile;
Kimi koşar makam, şöhret peşinde
Kimi kaybolmuştur kendi düşünde
Kimi bahar sanır ömür kışında
Kanar dünyanın sahte nakışına.
Son Şarkı...
Şimdi bir şarkı söyle,
En derinden dağlasın.
Gökyüzü matem tutsun, bulutları ağlasın.
Geçmişin hayaletli koridorları yansın.
Sonsuzluğun Yankısı..
Bir nefesle başlar destan, bilinmezden bir çağrı,
Varlık okyanusunda bir damla, merak dolu bir ağrı.
Neden buradayım, bu sonsuz akışta ben kimim?
Sor...
Vicdanlar pas tutmuş, dönmüyor çarkı,
Neden hep karanlık, bu yolun arkı?
Kalmamış kimsenin, o şanlı barkı,
Bu garip düzeni, kuranlara sor.
Ezber bozdum, bu çürümüş düzende
Binbir yara, kanar durur bedende
Hükmüm yalnız, şiir denen sezende
Kılıç diye, çektim sivri kalemi.
Yedi iklim gezse de yorgun ayaklarımı,
Bil ki ruhum taşır gizli dayanaklarımı.
Yüzümdeki çizgiye yazsa kışlar hüsranı,
Alev alev yandıran közüm ruhumda benim.
Hayatın zorlu yolu, sözüm ruhumda benim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!