Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Namaz kıla kıla dinden çıkanlar,
Oruç tuta tuta kapris yapanlar,
Dolara,avroya dini satanlar,
İslama en büyük ziyan verdiniz.

Hayat yalan dedikçe,bana inanmıyordun,
Mevsimler geldi geçti,kışa güvenmiyordun.
Hazan vakti kapına,poyraz gelip dayansa,
Ne soğuktan,sıcaktan,ürküp kaçınmıyordun.

Sular çekildi sular,yerine nefis dolar,

Kadir gecesin de rahmet ararsan,
Cami ye türbe ye uzaktır dostum.
İnleyen bir yetim sesi duyarsan,
Rahmet; ona doğru,koşmaktır dostum.

Yüz metre ötede fakir ağlarken,

Can'ları verende alanda sensin,
Yarayı açanda saranda sensin,
Zalimlere imkân verip şımartan,
Zulümlere sessiz kalanda sensin.

Göstersen hakkın azametini,

Seni özlediğimde,
Düşlere dalıyorum.
Yüzünü gördüğümde,
Kar gibi eriyorum.

Bazen,

Hey yar…Sen şiir olup düştün ya kalemime.
Bende sevgi olurum; akarım yüreğine.

Rüzgârdan hızını, ay’dan nurunu alsanda,
Resmini çizeceğim orkide yaprağına.

Bana şiir yazma,
Deyip durursun.
Bakışların,
Beyaz bulut gibi.
Sözlerin,
Sonsuz umut gibi,

Şu mezar taşlarından hikayeler okumak,
Zevk veriyor fakire ruhlarına dokunmak.
Bir seda bekliyorum sessiz yatan canlardan,
İsterim; güftesinde,notasın da savrulmak.

2018,Üsküdar

Ben sana aşığım ben sana vurgun,
Bazen coşar kalbim bazense durgun,
Bu sevdaya yürek dayansa bile,
Beynim zindanlar da ruhumsa yorgun.

Hasan Arpacı,2018,Üsküdar

/

Ey sevgili...
Sen benim aynalardan hayalimi;
Uykulardan ruhumu çaldın.
Karanlık gecelerin düşlerinden,