Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Güzel sözler söylemekle,
İnsan düzgün olmuyorki.
Tozu pembe göstermekle,
Hayvan insan olmuyorki.

Hayal kurup hayal yazıp,

İnsan yere bakıyorsa,
Sular durgun akıyorsa,
Yıldırımlar çakıyorsa,
Varıp düşün,durup düşün.

Namaz kılıp duruyorsan,

Ne bakarsın garip garip,
Hırçın bakış,korkunç alay,
Bilirimki sen muzdarip.

Nakış nakış emellerin,
Kazındı mı kafalardan,

http://dusunceuretelim.blogspot.com

Bak benimde,
Beş parmağım var.
Ellerim,kollarım,
Baş parmağım var.

Bak benimde,
Beş parmağım var.
Ellerim,kollarım,
Baş parmağım var.
Bak şehirli çocuklarla,
Hemen,hemen,

Siyah beyaz renge bakıp,
İnsanları ayırmayın.
Dine soy’a ırka takıp,
Kimisini kayırmayın.

Saçlar kıvır kıvır olur,

Ulu Tanrım,
İnsanları sıfırlayın.
Dünyayı,
Kendi haline bırakın.
Ne çevreyi kirleten çıkar,
Ne atomu parçalayan.

Bakınca insanlık göremiyorum,
Meğerse insanlar göklere çıkmış.
Gözlerden,gönülden uzak olmuşlar,
İnsanlık yorulmuş,insan dan bıkmış.

Hasan Arpacı,2014,Üsküdar

Biz adamı insan sandık,
Adam fitne kafesinde.
Sandık, hem de ne inandık,
Gördük şerrin cephesinde.

İnsan olan insan durur,

İnsan olan yerde yürür,
Cenazeler omuzlarda.
Âşık olan hakkı bulur,
Kibir olur domuzlarda.

Sen ilim yap kur'an oku,