Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Sözünün eri ol,adam gibi dur,
Boşa laf konuşma,on ikiden vur,
Erenler yolun da,dergahını kur,
Duruşuna bakıp,mızrak sansınlar.

Gir divane gönlüme,yaklaştınsa menzile,
Ruhunu yıkada gel,aklan günahtan korkma.

Karanlık geceler de,kabuslara aldırma,
Elbet güneş doğacak,gelen sabahtan korkma.

Korkma can kardeşim,
korkma;
Güneş'in doğuşundan ve batışından,
Camızın suya dalışından,
Öküzün trene bakışından,
Kuşların havaya kaçışından,

Beni bu alem de arayan varsa,
Namaza niyaza bakmıyor deyin.
Adımı anınca hatırlayana,
Amelsiz alimi takmıyor deyin.

Gelmesin yanıma haram yiyenler,

Mezarın başına varınca birden,
Bir fısıltı duydum epey derinden.
Oturduğun yerde başım var benim,
Deyince fırladım,korktum sesinden.

2010,Üsküdar

Korkularım var benim;
Ya hayvanlarımdan,
Birisini kaybedersem.
Ya sakar kömüş,

Tarlaya dadanmış itin birisi,
Satsan para etmez puştun derisi,
Sokakta gezenin en serserisi,
Duyanlar,görenler,kör mü gözünüz.

Güçlüyü görünce uşaklık eder,

Dün gece,
Seni düşündüm.
Susuz bozkırlarda,
Çavdar gibi sallanıyordun.

Nasırlı ellerle yükselen başın,
Biçilmez vebalin bilinmez yaşın,
Şu kalleş ağlara son bir savaşın,
Ruhunu okşayan eriz köylümün.

Ölümsüz hayata âşıklardanız,

Kösdağın zirvesinde düştü yere kozalak,
Bütün çamlar ağladı kendi yarım yamalak.

Daldan,gökten ayrıldı,havasından sıyrıldı,