Buğday idim milyon yıldır ektiniz,
Çavdar oldum çocuk gibi baktınız,
Ürün verdim saman edip sattınız,
Neslimi koruyup,temiz tut beni.
Topraktan civa’yı nitrat’ı almam,
Tarifi imkansız bir hale düştüm,
Kah doktor,kah hoca,bulup görüştüm.
Gece ayla,gündüz suyla,öpüştüm,
Bilenle bilmeyen düşman oldular.
Eğrisi doğrusu karışıp gitmiş,
Dünya yalan hayat gerçek,
Yaşamayan ne bilecek,
Daha yıllar var gelecek
Hele günler geçsin hele.
Sen de bir gün konuşursun,
Bu dünyaya neden geldin a dostum ,
Sorup soruşturdun bulamadın mı ?
Nerden geldin nere doğru gidersin ,
Hali ahvalini anlamadın mı ?
Allah sana beyin vermiş göz vermiş ,
Yaş kemâle erince bazen aç bazen tokuz,
Bugün zevkle yaşarken yarın dünyada yokuz.
Önceden gidenlerde aleme sığmıyordu,
Bizlerde onlar gibi geldik ve geçiyoruz…!
H. Arpacı, 2024, Üsküdar
Sen buralarda yokken,
Hangi çamın altında uyur,
Hangi ardıç gölgesinde otururdum.
Bazen ardıç kuşlarıyla konuşur,
Ben hırsız var diye,
Şiirler yazdığımda,
Herkes bana kızıp,
Hakaret ediyordu…
Şimdi bakıyorum,
http://dusunceuretelim.blogspot.com
Aşkı kalbe hapsedersen,
Testi gibi çatlatırsın.
Girer isen gönüllere,
Merhameti yaşatırsın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!