Hamit Korken Şiirleri - Şair Hamit Korken

Çare aramaksa aşkta gerekçen
Bırak da gönlünde yeşersin gökçen
Konuştukça battın boğuldu lehçen
Bundan böyle sükut, olsun dilekçen

Varlıklar çarşısında
Kul menşeli belgeyim
Nurunun karşısında
Yere düşen gölgeyim

Hayatın akışında

Yüzün dönen maşuğa
Nuru ile özleşir
Sırt çeviren ışığa
Gölgesiyle yüzleşir

Yaşamak varken afif!

Çoluk çocuk,genç,ihtiyar,kadın
Binlerce masum insanın
Ölüme atlayışları değil miydi?
Drau faciası!
Avrupanın yüz karası!

Oradasın biliyorum
Düşümdeki Burakla
Hep seni arıyorum.
İğne deliğinden geçmiş bir yaşamın
Hüsranıyım sanki
Tatminsiz duygularla hayat

Şiir; ne senin sandığın gibi bir şey!
Ne de, benim anladığım gibi bir şeydir
Şeylerin toplamı olan,o şey
Aslında her şeydir.

Bazen ritmiktir

Sanıyormusun ki!
Dünya barışa doğru gidiyor
Öyleyse bu katliamlar,bu işgaller niye
Her gün binlerce masum öldürülüyor
Birileri tatmin olsun diye
Bu mu insanlık? bu mu medeniyet?

Hakikat adına söylenen sözle
Haklı bile olsan,gönül yıkılmaz
Ola ki! kalp kırıp, çirkin bir yüzle
Tövbesiz helalsiz, huzra çıkılmaz

Tevazu fıtrattır, taşınır özde

Senin için
Hücrelerime kadar yandım be insafsız
Güneşin olup da sevdim ben seni
Çölleri kavurdum ayaklarının altında
Belki....belki yüreğimi hisseder de anlarsın diye
Dağları yanardağlara çevirdim

Hayvansal dürtülerini
dizginleyemeyen beşer
Ya kendi eşşekleşir
Ya eşşekten düşer