Hamit Korken Şiirleri - Şair Hamit Korken

Ecel çalmaz kapıyı
Her an biraz aralar
Ömrü dolan yapıyı
Temelinden paralar

Kabus olur düşünde

Bazen acıdır sevmek,iç yakan burukluktur
Sızım sızım iğneler, sızlatır yüreğini
Bazen de sitem yığar,inceden kırıklıktır
Cevriyle üzse bile, özletir yüreğini

Alır seni savurur, Kaf dağının ardına

Aşk olmayan gönülde,umutlar hicran olur
Hissetmeyen kalplerin,meyvesi hüsran olur
Sevmesini bilmeyen,yaşamlar zindan olur
Damlamayan gözlerde,mevsimler hazan olur

Hepimiz ayni suyun,havanın esiriyiz

Düşmanı çok,ömrü az olur gülün
O gül'ki
Adıydı özgürlüğün
Seni yaşatmak için,ne goncalar yitirdik
Yağmur olup damladık,deniz olup dirildik
Mahir bir bestekarın,türküsüydün söylenen

Yoğurdum ekşidir, demez bir kimse
Üstüne bal döker, sunar kendini
Kurnaz tilki gibi, dalar kümese
Çevirir ardından, türlü fendini

Bu yüzden Pc de, dostluğa dikkat! !

Giden gerimi gelmiş
Kim ölüpte dirilmiş diyorsun!
Lakin yanılıyorsun
Geçmişi bir düşünsene
Toprağa girenleri
Terk edip gidenleri

Hafif bir rüzgarda,sönmeye hazır
Yanarken eriyen, tükenen mumum
Ecel zindanında, ebede nazır
Yaşam hükmü giymiş, özgür mahkumum

Ne gelmek elinde, ne de gelmemek

Şükürsüzlük değildir
Sana(cc) olan açlığım
Doyumsuz bir meyildir
Sevgine muhtaçlığım

Gaiblerden Nur yağar

Acıkmayı becere biliyorsan
Sevmeyi de, becere bilmelisin
Beceremiyorum diyorsan?
Saygı duymayı öğrenmelisin?
Neyin hatırına mı!
Paylaştığımız dünya yeterli değil mi!

Ne bilsindi papatya!
Kırların özgür çiçeği
Gözleri bahara açınca görebildi
Kış uykusundaki gerçeği

Oysa ne hülyalar sunmuştu bahar