Hamit Korken Şiirleri - Şair Hamit Korken

Karaya oturmuş,sandal gibiyim
Aşk denizinde
Açılmak istiyorum
Açılamıyorum
Duygularım derinleştikçe
Kelimeler sığlaşıyor dilimde

Bazen fırtınaya yakalanır yüreğim
Çoşkun bir deniz gibi kabarır duygular
Bilinmez yeni maceralara doğru
Sürükler beni dev dalgalar
Heyecan,merak ve endişeyle karışık
Amansız bir seylab'dır bu aslında

Bir martının yaşama azmini gördüm
Bir parça ekmek kapabilme telaşındaki çığlıklarında
Bir de; İnsan oğlunu düşündüm,hüsrana yenik düşmüş çırpınırken
Koskoca hayat okyanusunun sığlıklarında
Hani;
Öylesine tutunmalısın derdin ya!

Öyle gerçek/gerçek, yüzüme bakma
Adı yalancıya,çıktın be dünya
Zamanı ayartıp, işveli akma
Bilirim ne kalpler,yıktın be dünya

Ben tutsak güvercin, sen altın kafes

Fazla reklamı sevmem
Başkalarında gaz yapar çünki
Gaza gelmeyi de sevmem
Çevreye koku saldığı için
Elbisen,görüntün, rengin de senin olsun
Altında neler saklı ne bileyim

Hiç yokuşa vurmadan
Düz yolda yorulmadan
İçinden geldiğince
Yaz; yaza bildiğince

Kalbinin sesiyle yaz

Ne kadar zorlarsan zorla
Aklın sınırlarını
Düşlerle kurgulayıp
Harflerle vurgulamaya
Nefesi yetmiyor kelimelerin
Bu yüzden,tıknefestir hep şiirler

Öyle yaşamalısın ki
Yağmur yüklü bulutlar gibi
Sevgi yağdırmalısın toprağa
Bahar çiçeklerin olmalı
Rengarenk umutlar yeşermeli
Sevgi kokmalı yeryüzü

Dost olan dostunu,gönlüyle tartar
Sözlerse bıçaktır, bazen yaralar
Aşığın derdini,hal ehli anlar
Haddimi aşacak.söze ne hacet______________Hamit Körken

Çoğalsın sevgimiz aksın bu ırmak

Manadır şiire, hassas bakışım
Kelime teheli değil dikişim
Emek ve göz nuru, gönül nakışım
Duygudur gönülden, gönle akışım

Okuyan kendinden bir şey bulmalı