Hamit Korken Şiirleri - Şair Hamit Korken

Aşkın tanımı olmaz, farklı tınısı vardır
Kalbe düşen pay ise,hissettiği kadardır.

Bedene hamallıksa hür yaşama gayesi
Nefsine tutsak olur, insanın enayisi

Hunharca doğranıyor, en masum kelimeler
Edebiyat adına, katliam bu! düpe düz
Kan bulaşmış sayfalar, ruhu gitmiş cümleler
Kalemler cellad olmuş, aslını yitirmiş yüz

Söz gümüşse,sükut altındır derler
-

Susmak;
Varlığın fıtratına ters bir kelime
Susmayı dileseydi, konuşmayı vermezdi diline

Ruhum seyyah olup,gezer âlemi
Hikmetin nakşını, hayretle okur.
Kalbimse! Fakrımın zikir kalemi,
Gönül tezgâhında, aczimi dokur.

Dünyaya gelirken tercihin neydi?

Dalgalara direnen kayalıklar gibi
Zor bir hayatı seçtim
Köpüren azgın dalgalardan
Yaşama kefen biçtim
Amansız her hucumunu
Ölüm niyetine içtim

Hayal penceremden, maziye baktım
Acıyla yoğrulan, ten miyim diye!
Hüzünlü yıllara,su gibi aktım
Katresi ızdırap, gen miyim diye!

Kör olası yokluk, neler almışsın

İlim sonsuz bir eser
Kainatın sözlüğü
Akıl denen şaheser
Beynin yakin gözlüğü

Akıl meraklı kaşif

Kalem var!
Hokkabaz maharetiyle
Sihirli değnek olup
Kelimelerden efsunlu yılan yapar
Kalem var!
Musanın asası gibi, kerametiyle!

Hayat;
Pamuk ipliğiyle bağlandığımız
Kaçışı olmayan
Sahip köle oyunu
Biz se,bu oyunda değişmeyen ebeler
İpliğiyle ölçer ebadını boyunu

Kumar denen meş'üm illet
Ne oldu da unuttunuz
Yaşanırken bu mezellet
Vatandaşı uyuttunuz

Çare diye kurtuluşa