Hamit Korken Şiirleri - Şair Hamit Korken

''Alet işler el övünür''
Kolay varken zor neyine!
Akıl küser baş dövünür
Bilgi dolmazsa beyine

''körle yatan şaşı kalkar''

Bırakma ellerini,sevecen duyguların
Masum bir bebek gibi yüreğinde kundakla
Adı hep ümid kalsın, silinsin kayguların,
Ölümsüz nefes gibi, mutluluğa odakla

Bırak buzu çözülsün, nevbahar umutların

Kartal asil kuştur, azade uçar
Akbabalar gibi, üşüşmez leşe
Gözleri keskindir, avını seçer
Burnuyla iz sürüp, konmaz beleşe

Dağlardır mekanı, yatmaz düzlerde

Özü ruhtur insanın, beden ruhun boyası
Ecel denen yağmurla, dökülür tüm foyası

Nokta hayatın sonu, virgülse bakayesi
Sırlı roman gibidir, bir ömrün hikayesi

Şunu bilki! ....
Ne acılar, ne yokluklar
Ne de olumsuzluklar
Hiç biri yakmadı
Senin kadar......
Bu sana son sözlerim;

Gönül işçisidir şair
Kelimeleri sabırla karar yüreğinde
Sözcüklerden saraylar kurar
Duygularıyla örer
umutlarıyla boyar
Düşleriyle şekil verir

Hasret kaldım bahara, çektim ömrün kışını
Dağlarıma yağan kar, yine gam yine tasa
Yüreğime akıttım, zehrettim göz yaşını
Taştı efkar denizim, döndüm kan dolu tasa

Yorgun düşen ey kalbim! şimdi sıra sende mi?

Bir taş attım yokluğa
Döndü başımı deldi
Oysa ki! Sonsuzluğa
Atsa idim giderdi

Kulak verdim müşire

Sür kervancı durma sür, sükun etme hayırda
Yükün sevgi muhabbet, yolunu gözleyen var
İt ürür kervan yürür, kalma dağda bayırda
Sen yoluna revan ol, yokuşu düzleyen var

Haksızlardan hak talep, hak için haksızlıktır

Koskoca hayat okyanusunda
Bazen sığ bir yaşama, sıkışır da korkusundan
Bir karış suda çırpınır durur
Kurtulamaz kabusundan
Şartlara boyun eğmek
Çaresizliği kabullenmek