Hamit Korken Şiirleri

Ah aşk! ne hallere düştün bak
Nisyan soluklu, nefeslerde
Ruhun belirsizliğe tutsak
Örümcek ağı kafeslerde

Oysa ki aşk! alev kanatlı

Hani! neredesin şimdi
Yüreğimde, yokluğunun acısı
Gözlerimde,son gülüşünün resmi kaldı hatıra
Bakma,yüzümdeki çizgilere
Saçımdaki aklara
Zaman koptu gidişinle

Et ve kemikten köstüme zincirlenmiş
Sahibini arayan köle!
Neden sırtını dönersin ki güle!
Sen ki!
Bir tüy kadar hafif
Işık gibi latifsin

Kat-i bürhan, belde'nizim
Nazdar'ına yetmiş değil
Biçare kul,bende'nizim
Azat kabul etmiş değil

Ruhsat eyle yansın gönül

''Elif'' olup huzurda, huşu ile kıyam et
''Dal'' gibi esne eğil, ''Mim''de kopsun kıyamet

ŞİİR
Kimi; kelimeleri konuşturur
Kimi de; sözcüklerle hislerini
Kimisi de; ruhundan ölümsüzlük üfler
Yaşatır nefeslerini

Bir anı ömre değer,anılar vardır
Yüreğin bir köşesinde saklı durur
An olur ki!
Nostaljik bir şarkının nağmeleriyle
İnsanı can evinden vurur.
İşte! o şarkımız çalıyor yine

Anlamak istemiyorlarsa seni
Boşa tüketme nefesini
Suya atılan taş olur çünki sözlerin
Fikir yobazlığında,acımasızca boğulur
Eyyama gizlenmiş sahte yüzlerin
Kifayetsizliğinde son bulur