Hamit Korken Şiirleri - Şair Hamit Korken

Yüreğim sakındı gözlerimden
gözyaşlarımı
Hüzünlerim kan oldu
Hep içime akıttı
Bırakmadı ağlıyayım
İçimi boşalayım

Her gün ki, koşuşturmalardan biriydi yaşanan
Cumhuriyet meydanında
Günü kurtarma telaşında
Yorgun kalabalıklar
Dalgın bakışlarında
Krağı vurmuş umutların hüznü var

Darwinin şempanzesi
Maymunu musun nesin?
İnsanın kepazesi
Maskarası bu kesin

Buldu bir kafa tası

Ateşi nurundan halk eden sensin
Güneşi rahmetle hark eden sensin
Geceyi gündüzle gark eden sensin
Varlığa renk veren,ışıksın fersin(cc)

Güneşte nurunun cilvesi parlar

Yunusu,Yunus gibi,düşünmeyen ne bilsin
Kul aşkıyla avunan,Hak aşkını ne bilsin
Yunus imandan kale, girmeyenler ne bilsin
Damlalarda boğulan,deryaları ne bilsin

Yunus bendini aşmış,sıyrılmış cesedinden

Perçinli sözlerle bağla ki lafı
Ağdalı kelamın, çok olur gafı
Tatmak istemezsen bezm-i hilafı
Dostlar meclisinde, kaybetme safı

Yüreğim yol geçen hanıdır sanma!

Nedense!
hep ''kendi doğrularımız haklıdır'' yanılgısı değil mi?
Hayata tersinden bakmamız
İstemsiz eylemler anaforunda dönüp durmamız
Yapmak istemeyip de, yaptıklarımızın hesabını
Kendimize veremiyorsak

Aşkı sen yarattın, dermanıda ver
Yıkılan kalpleri, çaresiz koyma
Sanmam ki bu gönül,bir daha sever
Üşüyen kalbimi, sevgiden soyma______Hamit Körken
======================
Avare gezerken, dağda bayırda,

Çölde bir kum tanesi cürmünle
Kısacık ve fani olan ömrünle
Bu güç ve kuvveti nerden aldın
Kendini dünyaya hükümran sandın

Aczini idrakle başlar büyümek

Beni benden sorma bana
Ben benlikten azat oldum
Malı mülkü Haktan yana
Vakfeyledim hasat oldum

Kar bildiğim hep zararmış