Hamit Korken Şiirleri - Şair Hamit Korken

Gün; rengini yitirirken
Çamur sıvalı,kireç boyalı,kerpiç evlerin ardından
Sessizliğin huzuru çöker ovaya
Güneş,usul,usul yorganını çekerken üzerine
Son dansını yapar adeta
Yayla tepesinde

Kalibresini düşlerin belirlediği
Cephanesi tükenmeyen
En güçlü silahtır dil.!

Akıl potasında mermi üretir durur
Kelimelerle düşünür,sözcüklerle vurur

Ömür dediğin!
Ellerimize tutuşturulmuş birer buz parçası
Damla damla eriyip tükendikçe
Son damlayla toprağa karışan hayattan
Geriye kalan et ve kemik yığını.
Ve yahut;

Çürümüş dostluklardan
Hatıra kalan
Burnumu sızlatan bir küf kokusu
Paslanmış gönlümde, yanlız bir adam
Hüzünlü çehresinden,belli korkusu
Arıyor kendini, yitik yıllarda

Bir damla nutfeden,halk ettin beni
Ruhuma ten diye, giydim kefeni
Gurbet firakında,fani bedeni
***Cürümsüz, cürmüyle, eyleme şeni
***Bilinmez Ey Meşhur! Bildim ben Seni.

Bir nefescik aşk üfle,kalbim narınla yansın
Ölümsüzlük renginle, ruhum aşka boyansın

___Rüzgarlar aşk kokunu, nefes,nefes saklasa
___Çekenler soluğunu, bir daha bırakmasa

Bir tohum ektiysen toprağa
Adın yazılacaktır
Yeşeren her bir yaprağa
Sanıyormusun ki dünya boştur
Boşluk içinde kaldığını sanan sarhoştur
Koşturabildiğin kadar koştur

embed src = 'http://www.antoloji.com/siir/media/68/www_antoloji_com_611068_281.MP3' autostart = true loop = true hidden = true

Deniz; suskun sayfalar gibi sükuna erse
Rüzgarlar dilini yutup, esmesin isterse
Ne rüzgar bekler yelkenim
Ne de yelkene muhtaçdır gemim

Hikmet memesini, rikkatle sağan
Şiirin ruhundan, anlayan gelse
Çileyle yoğrulup, ilhamla yağan
Ana sütü gibi,damlayan gelse

Haleti ruh ile, yazılır şiir

Yol uzundur,yükse ağır
Taşımaya derman gerek
Azığı kor,yanar bağır
Gül nefesli gilman gerek

Anlı arşa değenlerin