Hamit Korken Şiirleri

Bir damla nutfeden,halk ettin beni
Ruhuma ten diye, giydim kefeni
Gurbet firakında,fani bedeni
***Cürümsüz, cürmüyle, eyleme şeni
***Bilinmez Ey Meşhur! Bildim ben Seni.

Bir nefescik aşk üfle,kalbim narınla yansın
Ölümsüzlük renginle, ruhum aşka boyansın

___Rüzgarlar aşk kokunu, nefes,nefes saklasa
___Çekenler soluğunu, bir daha bırakmasa

Bir tohum ektiysen toprağa
Adın yazılacaktır
Yeşeren her bir yaprağa
Sanıyormusun ki dünya boştur
Boşluk içinde kaldığını sanan sarhoştur
Koşturabildiğin kadar koştur

embed src = 'http://www.antoloji.com/siir/media/68/www_antoloji_com_611068_281.MP3' autostart = true loop = true hidden = true

Deniz; suskun sayfalar gibi sükuna erse
Rüzgarlar dilini yutup, esmesin isterse
Ne rüzgar bekler yelkenim
Ne de yelkene muhtaçdır gemim

Hikmet memesini, rikkatle sağan
Şiirin ruhundan, anlayan gelse
Çileyle yoğrulup, ilhamla yağan
Ana sütü gibi,damlayan gelse

Haleti ruh ile, yazılır şiir

Yol uzundur,yükse ağır
Taşımaya derman gerek
Azığı kor,yanar bağır
Gül nefesli gilman gerek

Anlı arşa değenlerin

Kulların içinde, kemter bir kulum
Uzletim kapında, dolsun isterdim
İçi boş mektupta, değersiz pulum
Cevabi bir yazım,olsun isterdim

Günahlar boynumu, büktü ne yazık

Tutsak kar tanesiydim, dağların kuytusunda
Güneşe sevdalandım, san ki kış uykusunda

Bu ıssız vadiler de, yoktu gelip gidenim
Ateşinle çöz beni, özgür olsun bedenim