Hamit Korken Şiirleri - Şair Hamit Korken

Hayat iki gözlü, kum saatidir
Gurbetten sılaya, dökülür gördüm
Ecel dar boğazdan,düşüş vaktidir
Ruhumu bedenden sökülür gördüm

Bizler kum tanesi,ayni harada

Doğanın bünyesinde
Tahribkar virüs olmaktan öte
Sahip çıkamadık ne yazık ki!
Elimizdeki onca yaşamsal ganimete
Ne verebildik ki!
Karşılığında ne bekliyoruz

Sen, tasını yüzdürmek için
Ne kadar suyla doldurursan doldur küvetini
Aşkın çekim gücüdür belirleyen
Duyguların kaldırma kuvvetini

Ne vuslata ermektir!

Taht kurup yedi kat göğe ersen de
Ölümün nefesi her an ensende
Esmaül hüsnayı yutsan ne yazar
Aşkın ''mim'' halidir kalan hissende.

Nazargahı kalplermiş,bildim aşkın sihrini
Takıldı kaldı gözler ,hep ayni nakaratta
İçtim efsunlu kaptan ,hasret denen zehrini
Sağ yanım mevta oldu,sol yanım zekaratta.

Ne ezel ne de ebet
Susuzluğa çaredir
Aşk doyumsuz muhabbet
Açlıkla yekparedir.

Gerici yobaz diye,tanımlar müslümanı
Halbuki gericilik, dinsizliğin şiarı
Bakmaz kendi haline, dindara çamur atar
Düştüğü bataklıkta, debelendikçe batar

Her kez rolünü oynar,hayat denen sahnede

Kapılma zamanın hoyrat seline
Yitirilen her an,ziyan dediler
Vuslat fırçasını alıp eline
Aşkın renkleriyle boyan dediler

Hesabı tutan el, görüp yazan var

Dünya; sen yokmusun sen!
Nasıl aldandım sana
Daha dün yanımdayken
Bu gün mezarsın bana

Böyle miydi dostluğun

Hakikat güneşinin doğduğu yerde,sen nasıl üşürsün ki!
Kutuplar bile erir,onun sıcaklığından
Hakkın batıla dönüştüğü yerde,sen nasıl görürsün ki!
Aydınlıklar yok olur,onun karanlığından