Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Vatanımda neler oluyor,
Anlamıyorum çaresizim...
Niçin bu hale düştük üzülüyorum,
Feryatlarımız duyulmuyor.
Millet olarak Çaresizim
Düşünmekten yorgun düştü beynim

İşte ızdırap
İşte kin
Zincirlerle esaret
Hani be ey şaşkın
Söylediğin hürriyet
Halil Çolak 17.1.1977 Suadiye/İstanbul

Dun kurşun sıkıldı birliğime
Acı doldu birlikten yana yüreğime
Hainler milletimi, Ayırdı ikiye…

Yalnız bile değilim ikiye ayrılmışım
Düşmanlarımız sevinsin, Yarım biriyim

Uzak diyarlardayım ben
Kollarım yetişmez ki sevgilim sana
Kalbim senin için yanıyor yine
Demir yürek olsa dayanmaz buna
Üzerimizde yükselen semam

Sevgimin kaynağı o
Ruhumun güneşi o
Gecemin mehtabı o
Hayatım varlığım o
Sevdiğim kadınım o
Halil Çolak

Baharı beklerim vatanımın da her tarafında güllerim bitsin,
Bu vatanı her sevenin yâri ile her zaman ocağı da tütsün,
Baharları hiç eksik olmasın mutluluktan hep gülleri açsın
Ocağım tütsün, bütün candan sevenin yâri ile ocağı tütsün.

Sevdalı olan dostum bu deli gönlüme hiç doğmadı güneş,

Devam dedim gelecekten, geldim bu güne,
Düşmanlık son bulsun dostluk kalsın bana.
Selam geçmiş güne, selam mutlu bugüne…
Nefretten, kinden uzaksam ne mutlu bana.

Meftunum rüzgârda dalgalanan Ay yıldıza

Gökyüzümdün, toprakta biten çiçeğimdin,
Gönlünde neden sevgi yok benden, uzak
İşte öyle imkânsız bir şey ki seni unutmak.
Hayat acımasız her yerde nefretten tuzak

Bu milletin birliğinin katilisin sana en ağır ceza gerek?
Türk vatanı bağrında beslediğim bir yılansın:engerek.
Güya millet vekili oldun yemin ettin fahişeliğe ne gerek
Hani,olmaz derlerdi emanete, devlete de olmazdı ihanet?

Millete nefretini yıllarca hain bir şekilde içinde sakladın

Kapadım sana kapılarımı beşeriyet
Dönemiyorum sana arkamı hey hat
Pervazsızca sen kuşattın her yanımı
Acı verircesine kaybettin insanlığını
Acıtan varlığın ki yok etti mazlumları
Beni ve mazlumları artık rahat bırak