Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Ayaz vurdu yanan kalbime bu gece
Üşüyorum zemheri kış vurmuş gibi
Anladığım insan ki olmuş bilmece
Onla da geçmişim yok olmuş gibi

Umuda kendimce yelken açmıştım

Dadaşların meydanda oynarda barın
Dışarıda lapa,lapa yağar beyazda karın
Kültürün,sanatın bol olan güzel diyarın
Türkülerin dilinde şiir olan Erzurum

Bulutlar kaplar etrafın saran yüce dağların

Ferhat gibi sevdim deldim dağları
aşk için teptim eğride yolları
kalbime saplandı aşkın okları
ben seni sevmekle hata mı ettim?

bütün sevenler de başımın tacı

Hep güldün hep yine gönlünce gül
Ben ağlarken canım sen yine gül
Bitmesin gönlünde diken bitsin gül
Dolsun gönül bahçene kırmızı gül
Hayatın solmasın açsın yine gül

Ateş düşmüş sönmez yanar yüreğim
Bu nasıl sevdadır ki bende çekeyim
Başka diyar yok ki bende gideyim
Söyle gönül seni ben ne yapayım

Coşkun sular gibi akar durursun

Canların canı olan öğle birisi
Gönülden seveni anlamaz öğle birisi
Yakar durur yürekleri öğle birisi
Laftan anlamaz öğle birisi

Ceylana benzeyen öğle birisi

Ben aşınaydım yarın güzel huyuna
Bir türlü giremedim bende gönlüne
Hazan vurdu gönlümdeki bağıma
Gidebilseydim keşke bende suyuna
Sönmedi bağrım hala ona yanıyor

Yeşil gözlerini özlettin bana
Dudakların öptüğü yer yanıyor hala
Seninle olmamak ızdırap verirde bana
Aşkım sultanım,güzel sevgilim.

Halil senin aşkınla yanar tutuşur.

Bakıp bakıp gözlerimin içine.
Hüzünlü hüzünlü ağlama sakın.
Gönül gurbette hasret gülüne.
Güzel olan şeyi sevmeye bakın.

Garip kalmış vatanımdan ayrı
Vatanın parçası olan bu yeri
İmsak attığını yoktur bildiren
Ülkemin köşesi mabetsiz yeri

Gökleri yok ta süsleyen minaresi