Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

O ulvi asker ki askerlik ocağınıda peygamber ocağı görmek
Büyük sevdası vatan, millet uğrunda şehit yâda gazi olmak


Halil ÇOLAK 11.01.2010
ANKARA

Seherin vaktin de açıyor güller,
Minarelerden öter bülbüller,
Secdeye varır vecd ile kullar,
Sıtkı kereminle bizi affet Yarabbi

Sıratın kıldan ince kılıçtan keskin,

Her yanımızdan kurşunları yedik biz
Merhem bulamadım bende yarama.
Şikayetimi milletçe Allah’a verdik biz
Ana ağlar durur şehit düşmüş balama.

Analarımızın akan gözyaşları kurudu

Yiğittir şehidim kandaş yiğit kalacak
Bu millet bir gün onu vurandan hesap soracak
Allah’ın vaat ettiği cennet ebedi onun olacak
Üzülme kandaş gelecek günler bizim olacak
Solmaya tutmuş güllerimiz tekrar açacak
Bu vatan ebedi bizimdir bizim kalacak

Karşılıksız da kalsa benim sevgilerim,
Yalnızlıkta kahretse de beni yokluğun,
Acıların içerisinde bıraksa da kaderim,
Seni düşünmekten dağılmada uykularım,
Yine senden vazgeçmem,Yine severim.

Doğusunda İliç, batısı Çetinkaya,
Ortada bir cennettir yeşil Divriği.
Sivas’ın bağrında süslü bir çiçek,
Madenler yatağıdır yeşil Divriği’m.

Doğum yerim Divriği’dir ili de Sivas,

Dostum Ansızın Azrail gelir kapını da çalar aniden
Sana Fırsat vermez verdiğin nefesi alasın yeniden
Tükenmiş azığın,suyun dünya denilen mekandan
Zaman durur hayat biter başka alem başlar yeniden

Halil ÇOLAK 13.02.09

Tarihin sayfalarını çevirdik, nal sesi. kısrak sesini duyarsın
Bütün ihtişamıyla Türk ordusunu viyana kapısında görürsün
Göktürk,Uygur,Oğuz, Peçenek’lerin tarihte adaletini duyarsın..
Türk 'ün yüce millet olduğunu tarihin her sayfasında görürsün...

Dünya bu milletin sayesinde yüzyıllarca yıl adaletle yönetildi

Seni aramamıza gerek yok her yerde hazır ve nazırsın!
kainatı bizim için yaratın sen şah damarımdan yakınsın!

Halil ÇOLAK 24.03.2009
ANKARA

Bilmezler yalnız yasamayanlar, yalnız yaşayanların halini
Gecenin zifir karanlığında nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle; bir de odanın duvarlarıyla
Nasıl koşar aynalara, birde köpek havlamasıyla pencereye
insan bir cana hasrettir konuşmak için bir de yudum suya,
Bilmezler yalnız olmayanlar, kalabalıkta çektiğim yalnızlığı.