Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Üşüyorum akşamları sensiz kalınca
Yalnızlık korkusu beni sarınca
Gonca güller açmadan da solunca
Anlamıyorsun aşkım anlamıyorsun sen
Niçin aşkıma hicran katıyorsun
Her söylediğime niçin güceniyorsun

Dün gece rüyamda senle oturdum
Uykumda bile adını ben sayıkladım
Senden başkasına gönlümü kapamışım
Gönül kapısını sana açık bırakmışım

Koş gel gönül bahçeme güzelim

Yaz baharda kışları yaşamışım
Her gece dost seni düşlemişim
Ben seni nasıl da çok sevmişim
Severken gerçekleri görmemişim

Gülleri hiç dalından dermemişim

Ayrılık hasreti çoktu içime
En çok ayrılık gider gücüme
Nasıl dayanılır zeynep'ime
Allah'ım sabır benim halime

Tatlı gülüşü gitmez gözümden

Sevgini yıllarca yüreğimde taşıdığım
Yıllarca seni görmek için beklediğim
Yüreğimde aşkınla beni yakıveren ateşin
Geldim gördüm seni Divriği’m benim

Ulu caminde huşu ile secdeye vardım

Şafak yeni bir güne atarken
Güneş henüz ufukta doğmadan
Uykun mahmurluğu kalkmadan
Hep gül,hep gül olarak kal

Başını düşünceler sarmadan

Gül dedim kaderim niçin neden gülmezsin
Neden benim bağımda hiç güller açmazsın
Yoksa benim gönlüm gibi sende yorgunsun
Söyle benim gibi hangi vefasıza dargınsın

Halil ÇOLAK 13.02.2010

Dost

Dost, dost diye düştümse derde
Dost değim o insanda nerde
Ölüm döşeğinde yattığım anda
Seven dostlar beni unutmasınlar

Hem yarimsin, hem de sevgilim,
Bütün aşıklara ilhamsın be gülüm,
Başımın tacısın gönül ilacım,
Beni ben eden can Anadolu’m,

Halil Çolak 7.11.2006 ankara

Aşkım göz yaşlarımı döktüm içime
Sen anlamadın bir türlü derdimi benim
Gece gündüz aşkım ağladım sana
Mehtabım güneşim benim

Bahar gelmiyor her mevsim hazandır