Halil Aydın Şiirleri - Şair Halil Aydın

YİNE KÖYÜM DÜŞTÜ AKLIMA
Geçmişimi düşünüp şöyle bir hayal kurunca
O cehennemler. O cennetler
O acı, tatlı hatıralar
O iyi günler, acı hatıralar
O göz yaşları düşer aklıma

YETER ARTIK 2
Bu kadar acı gözyaşı
Hıçkırıklara boğdu vicdanı olan insanı
Bu yaşananlar; küllenen köz gibi
İçin, için yakıyor insan olanı
Yeter artık çekemez olduk bunca acıyı

YETKİM OLSA 2
Kaldırırdım senliği benliği
Kardeşliği eşitliği sağlardım
Her düşünceye saygı duyardım
Adaletli davranırdım yetkim olsa
*

YALANI SEÇEMEDİM
Öyle bir dertle yandı ki gönlüm
Kimseye derdimi diyemedim
Baharlar geçti de, yazlar tükendi
Şu kışı başımdan bir türlü def edemedim..

YALNIZLIK BİTECEK
Yüklenmiş gamı kasavetini
Çok uzaklarda kalan memleketinin
Endişelerini, hayallerini taşıyor
Ta yüreğinin derinlerinde
Hala uğulduyor duruyor ürkek yüreğinde

YALNIZLIK
Yalnızsan eğer,
Gurbette olsan da, fark etmez
Bir yalnızlık duygusu çöker içine
Sesiz derinden, derinden kor düşer yüreğine
Çöker ruhunun derinliklerine

VİCDANLARDAKİ YANGIN-2
Şiirler okunuyor

“Saçların aklarla dolduğu zaman
Geriye hasretle bakar mısın?
Yıllar maziyi yolduğu zaman

VİCDANLARI SIZLAMADI
İşinden atıldı
Kucağında çocuğu ile sokağa çıktı
Çaresizliğine yoksulluğuna ağladı da, ağladı
Kucağındaki kızının vicdanı sızladı
Babasının boynuna sarıldı da, sarıldı

işsiz kalan babasının
gözyaşlarını sildi
VİDAN SIZLAR
Parti, marti bilmemem ben
Şu kışta kıyamette onca işçinin
Niye ekmeğini aldınız elinden

YAĞ HAY MÜBAREK
Yağ hay mübarek yağ
Yağmur bulutları ikiye bölünmüş
Arasından güneş ışınları uzanmış
Yağmur yağıyor, inceden. İnce
Güneş aydınlatmış yağmuru