Halil Aydın Şiirleri - Şair Halil Aydın

ÖZ YURDUNDA
Para pul denilen şey nedir ki, elinin kiri
Yıkarsan ellerini oda çeker gider, değer mi ki
Bir lokma ekmek peşine döştük, yaşanmışlara değer mi?
Para hırsı bürümüş gözleri, deme ki değermiş..

SEMA
Bir kadın tanıdım ağlıyordu
Kucağında çocuğu, başını tutamıyordu
Gözünden sel gibi yaş akıyordu
Çocuğu SEMA hastası, ne olur diye yalvarıyordu

SELAM OLSUN
Gün doğar;
Ortaya çıkar doğanın bütün güzellikleri
Harmanlarda çiğdem, menekşeler papatyalar
Kimi sarı, kimi mavi yemyeşil meydanlar
Oyun oynayıp, oynayıp yuvarlanan çocuklar

SEN SABIRLI OL
Umudunu kaybetme arkadaş
Keser döner, sap döner, hesap ta döner
Bu devri âlem biter arkadaş
Bir gün kimsesizlerinde yüzü güler

SERÇELER
Toplu uçarlardı
Önünden birden
Kanat çırpar uçarlardı
Topluca konarlar yiyecek ararlardı
Minnacık kanatlarıyla

SEN BENİ ANLAYAMASIN
Yarım kalmış hayallerin yoksa
Burnunun direği acılarla sızlamamışsa
Başa gelmemişse, can beden çıkmadan
Yetim kalıp, küçük yaşta odun kesmemişsen
Eğer Boztepe’den, kağnı arabasının inleyişini

SENİ KALBİME YAZDIM
Seni hiç unutmadım annem
Mümkün olsa da konuşa kalbimin dili
Yaşadığım aylarımda, yılarımda
Seni görünmez yazı ile yazdım kalbime

SEVGİ
Ey arkadaşlar
Ey insanlar, insan olduğunuz için
Hepinizi en içten gelen duygularla seviyorum
İçinizde öğrencilerim, öğretmen arkadaşlarım
Dostlarım, kardeşlerim var.

Şeytana bile pabucunu ters giydirirler
Bunu bir marifet, akıllılık gibi görürler
Doğrulara; yemin billah ederler
Yanlış bunlar diyerek
Bin bir dereden su getirirler.
Yetimin, şehidimizin, başkasının

SAHTEKÂR
Babanın evi mi sahtekâr
On beş ay oldu; hani nerde kirası
Öyle yan, yan bakma; öde kirayı
Emek, zekâ birleşti, kucak dolusu para ödendi,
Bedavamı sandın Sahtekâr