Halil Aydın Şiirleri - Şair Halil Aydın

OLMUYOR;
İnsanlar çeşit, çeşit yer damar, damar
Kalmamışsa insanlarda ne namus nede ar
Ayrıştırabilmek için ne akıl almaz ağlar ördüler
Bak işte görüyorsunuz zorla olmuyor

OLMUYOR
Bağımız var bahçemiz var
Yedi değişik iklimde yetişen
Çeşit, çeşit yetişen her türlü ürünlerimiz var
Bir bölgedeki biterken, başka bölgede turfanda başlar

ÖLÜLERDE YAŞAR
Dalmışım dünyanın telaşına
Dün yine aklıma düştün
Gözümün önüne geldi o feryadın
Geçmiş günlerde akan gözyaşına ağladım

ÖLÜMÜN ARKASINDAN
Bu gün alabildiğince deli, deli esiyor rüzgâr
Yapraksız ağaç dallarında hüzünlü
Bir şarkıya dönüşüyor rüzgâr
Kar yağıyor lapa, lapa
Diz boyu her taraf kar

ÖMÜR DEDİĞİN
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Bir daha geri gelmemek üzere
Zengini de fakiri de birlikte
Bir daha geri gelmemek üzere
Korkarım gecenin bir yarısında kapı çalınca

ORADA
BİR KÖY VAR
Orada bir köy var, uzakta
O köy bizim köyümüz.
Gitmesek de, gelmesek de
O köy, bizim köyümüz.”(1)

ORADA
BİR KÖY VAR
Orada bir köy var, uzakta
O köy bizim köyümüz.
Gitmesek de, gelmesek de
O köy, bizim köyümüz.”(1)

OSMAN EMMİ
Mevla’m gör diye iki göz vermiş
Duy diye iki kulak vermiş
Düşün diye akıl vermiş
Niye aç susuzun ele güne muhtaçsın
Şu zavallı perişan hale niye düştün

ŞEHİT KIZINA-2
Güzelim, sevdiğim, nar tanem, bir tanem
Her ne kadar söylemesi zor olsa da
Sen bir şehit kızısın gülüm
İçimizde hiç bitmeyen
Acılı buruk bir türkü gibisin nar tanem

OY!! KARABAHTIM
Oyy! Kara bahtının
Mekiğine hüzün sarıp
Acıları, sefaleti, yokluğu, yoksulluğu
Dokuyan ülkem,
Sönmez acın, bitmez yasın