Halenur Kor Şiirleri - Şair Halenur Kor

Unutmaz, unutamaz seni, ölsem de gönül,
Bu katıksız sevgime örtsen de simsiyah tül,
Bana çok görsen bile, bana, ben görmeden gül,
Unutsan da bir başka sevgiye kanma sakın...

Deli gibi sevmiştim, aldım payımı aşktan,

Annem! Annem... Beni yanına al, tükendim...
Tükendim annem, tükendim...
Anladım, bu dünya bana göre değil...
Annem, uzat elini,
Yanına al beni annem, ne olur...

Bir hazân bahçesiydi, ömrümün baharları,
Döküldü yaprak yaprak, sararan, düşen yıllar...
Okşadım, sevdim tek tek, saçlarımda karları,
Uzadıkça uzadı, sana ermeyen yollar...

Gönlümde neden bilmem, çiçeklerim solmadı,

Susuz bir at gibi savurdu yelelerini,
Tepindi bağlanmış bir kısrak gibi
Simsiyah gözlerinde koyu bir keder,
Nasıl da perişan, nasıl da heder…
Süzüldü esmer yanaklarından gözyaşı,
Titredi tepeden tırnağa…

O isimsiz kahramanlar…
Onlar… Yüreklerimizde gururla, minnetle taşıdığımız sızılar…
Yurdun her köşesinden koşup, vatanımızı savunurken şehit olan binlerce yağız delikanlı…

Çanakkale Şehitliği’ne yıllar önce, Ahmet Yesevî Vakfı’nın ve sayın Erdoğan Aslıyüce’nin organize ettiği bir gezi ile gitmiştik. Şehitliği dualar, fâtihalar okuyarak dolaştık. İçimizdeki duyguları anlatmaya kelimeler kifayetsiz kaldı. Gencecik toprağa girmiş bir çok vatan evlâdı. Onlar en yüksek mertebeye erişmişler.

Kumral saçlarını okşadım yine, sâkin uykulara dalan bebeğim…
Öperken alnından gülümse bana, gülümse de yine, güldür meleğim…

Saracak yine kolum seni sıkıca, gelirim usulca, bir gün bunu bil,
Sakın sessiz durma, konuş benimle, ağlamak yok sakın, gözlerini sil…

Göçmen kuşum kanat çırptı, uçtu uçacak,
Yine hasret, yine gurbet; gönül dağlarım.
Yürek ateş, gönül gamlı, hep yetim kucak,
Geçiverdi, bitiverdi mutlu çağlarım...

Çınlıyor hep kulağımda hazin bir vedâ,

Umut; kalbimizde boy veren ağaçta, bitmesini hiç istemediğimiz yemyeşil filizlerdir.

Umut; kolumuzdan hiç çıkarmak istemediğimiz can simididir. Kaybedersek yaşamayız.

Umut; düşüncelerimizde gürül gürül akan ve hiç bitmeyen pınardır.

Masmavi gökler, her yer yemyeşil,
Göz alabildiğince çimen ve çiçek,
Dalgın gözlerde uzanan ova...
Bir ağacın altında bir kaval sesi,
Ritmiyle sallanır gibi, dallar ağaçta,
Kuzular meliyor, yeşil yamaçta...

Zaman gelip geçiyor, artık güneş batmakta,
Birgün gelip ayrılık, kapımı çalmadan gel!
Dostların vedâları, derdime dert katmakta,
Ömrümün sayfaları, ne olur, dolmadan gel!

Hayâlin gözlerimde durur dağlardan yüce,