Halenur Kor Şiirleri - Şair Halenur Kor

İşte yine çalınıyor o âşinâ beste.
Kapattım gözlerimi, mâziyi andım...
Seneler seneler önceki gibi,
Küçücük ellerimde nota defteri,
Saçlarımda babamın şefkâtli eli..
Anılara dalıp, yürekten yandım...

Annem mezarına çiçekler diktim,
Yanında usulca yere diz çöktüm.
Sevgimi, toprağa elimle ektim,
Bilsen, hasretinle ben neler çektim?

Kurumuş otları topladım bir bir,

Gel, dokun bana...
Sana hasret kaldı ellerim..
Aylar geçti görmeyeli yüzünü,
Nerdesin?

Biliyorum,

Bu kaçış neden?
Neden saklanmaların benden,
Yüreğin titrerken...

Nedir bu kayboluşlar?
Dilimde hasreti eritiyorum,

Güneş batarken tam arkasında,
Çamlar arasında duran eski ev
Bir başka görünür nedense bana,
Öyle hüzünle dolar tepedeki ev...

Kırmızı kiremitli sivri çatısı

Dizeler gül yaprağı altından tasta,
Kâh gülümserken yüzler, kâh gönül yasta.
Dile gelir mısralar, dirilir hasta,
Şiir şifâ gibidir Pera Palasta.

Feyzi Halıcı bilge, özlü sözüyle,

Gökyüzüne dalgın dalgın bakarken
Birden gülümsedi seher yıldızı.
Kayıverdi bulutların ardına,
Kapladı içimi yine o sızı...

Sallarken elini ona uzandım,

Güzel bir gün batımında, ince bir bahçe yolu,
Çekiyor sandım kendine,sanki tutmuş da kolu.

Çağırıyor gibi beni; esrarlı, yeşil, derin,
Yürüyorum ağır ağır, ardında gölgelerin.

Oturmuştu alçak duvara,
Gönlünde bir yara.
Bir şey görüyor gibi bakıp yere,
Sonra bakıyordu ufuklara...
Solgun yüzünde derin bir sevdânın izi,
Bakışlarında ruhunun gizi

Gözlerinin yeşil bahçelerinde
Cennetimin ufukları aralı.
Kirpiğinin siyah gölgelerinde
Yüreğinin kor okları sıralı.

Kadınım,