Güven Tekin Şiirleri - Şair Güven Tekin

Güllerim açmadan soldu,zalim dünyada.
Sigaramda bitti, hani yokluğunu aratmayacakti.
Cesareti olsa, yanımda olur, seni seviyorum derdi.

Sigaranın dumanina,değil gözlerinin içine bakardim.

Bulutlara yazdım adını.
Çiçekler gibisin, ömrümde.
Seninle doğuyor güneş
Seni düşününce, mevsimler hep yaz.

Ben böyle değildim.
Yaşadıklarım, beni böyle, acımasız yaptı.
Kin nedir? bilmezdim ben.
Şimdi en çok kendime, kin ve nefret duyuyorum.

Bir insandan, kolay kolay soğumam.
Eğer yalanını, yakalamazsam.
Bir insanı, kolay kolay üzmem.
Bana yanlış, yapmadığı sürece.

Beni hiçmi sevmedin? zalimin kızı.
Aramızda onca yaşananlar, yalanmıydı?
Karabulutlar çöktü, gökyüzü gibi yüreğime.
Meğer senin gözünde, ben hiçmişim.

Yıllar önce, bedenim hasta düştü.
Gözünü kırpmadan, annem yanıma geldi.
Dile kolay, yedi sene, bebek gibi baktı.
Benim annem, bir melek.

Rüyadamıyım, gerçektemiyim bilmiyorum.
Ama seninle aşkın, en doğrusunu yaşıyoruz.
Bilmezdim ,beni bu kadar çok seveceğini .
Kendime tokat attım, tam anlamıyla gerçektin.

İçim sızlıyor, yüreğim yanıyor.
Seni paylaşmak, canımı yakıyor.
Bir başkasını sevdiğini bilmek,
Ona yakın olman canımı acıtıyor.

Ne şairim ne ozan, kendi halinde sessiz biriyim.
Dilim susar, kalemim konuşur.
Ben şiirin baş harfiyim bu hayatta;
Yazılmamış dertlerim, hayallerim var.

Geceler, yoldaşım oldu
Yalnızlık, kaderim oldu.
Aldığım nefesim oldun.
Ben senin, kölen oldum.