sonra
epeyce seviştik
haydarpaşa garında tanıştığım fransız güzeliyle gülme öyle hemen esmer fransız olmaz mı?
hani şu trene binerken düşürdüğü
tokasını alamayan fransız
saçları küt yüzü pek zayıf
bir ara gözüm kararmış
“makinist bey sağ da inecek var” demişim
patlatmış kahkahayı bizim fransız
-fransız bu nasıl türkçe anlasın abi?
dedi cemal
bazı eksiklikleri dolduramıyor olmuştuk artık her geçen gün kopuyordu
bizi bağlayan sicim tel tel
her adımda saklı bir veda
her tavırda eksilmiş
noksan bir eda
oysa bir zamanlar
her gün gıybet eder dedikodu yaparız akşamına tövbe
sabahına iki rekât namazı ibadet sanırız oysa ne kubbe dik
ne minare eğik
boynu bükük bir beşer
kendi mezarını kendi eşer
bizler
primer hayatın;
sekonder insanlarıyız
anne karnındayken
daha nefes almadan
yaşamak gibi radikal kararlar almışız ziyadesiyle pişmanım
maviliklere kanat çırpan
hırçın atmacalar kadar özgür değilsek eğer eğer; hayal kurarken bile borç alıp zamandan
ödünç veriyorsak hayata değiliz özgür falan tutsağız
susuyorsak eğer
dinlemek için şehrin kalabalığını kapatıyorsak gözlerimizi
yaşamak bir onurdur bahşedilmiş insana yaşamak şereftir kavgadır
yaşamak inadına boyun eğmeden ve ölümüne yaşamak bıçak kemiğe dayanana dek yaşamak karşı çıkabilmek bozuk düzene
ve ölebilmek yaşamak uğrunda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!